Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/16081 Esas 2015/2699 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
Davacılar vekili, davalıların işleteni ve zorunlu mali mesuliyet sigortacısı olduğu aracın, park halindeki müvekkiline ait araca çarparak hasara sebebiyet verdiğini ileri sürerek, 4.977,96 TL hasar bedelinin kaza tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre, davanın kısmen kabulü ile 4.800,00 TL tazminatın, 31.10.2011 tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir.
6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL"na çıkartılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup davacı için reddedilen 177,96 TL yönünden karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi,
01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ :Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 12.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.