Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2246 Esas 2022/14840 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Dosya kapsamına göre, katılanın 29.12.2014 tarihli şikayet dilekçesinde sanığın 16.08.2014 tarihinde kendisine ait olan tarladaki otları izinsiz olarak biçtiğini kayınpederi olan ...’ndan öğrendiğini beyanla şikayetçi olduğu, 22.01.2015 tarihli olay yeri görgü ve tespit tutanağında tarlanın 2014 tarihinde ekilip biçilmediğinin ve yerdeki kar nedeniyle çayırlık alana gidilemediğinin ve nasıl durumda olduğunun anlaşılamadığının belirtildiği, katılanın kayınpederi olan ...’nun mahkeme huzurunda tanık sıfatıyla vermiş olduğu ifadesinde sanığın kendisine katılanın tarlasını biçmek istediğini söylemesi üzerine kendisinin bu işe karışmadığını söylediğini, bundan bir hafta kadar sonra tarlaya bakmaya gittiğinde biçilmiş olduğunu gördüğünü, sanığa sorduğunda ise kendisinin biçtiğini helalleşmek istediğini beyan ettiğini belirttiği, sanığın ise aşamalardaki tüm savunmalarında atılı suçlamayı kabul etmeyerek katılana ait tarlayı biçmek için katılanın kayınpederi olan ... ile görüştüğünü, ...’in kendisine “tarlaya git bak ot varsa biçersin” demesi üzerine tarlaya baktığında biçilecek otun olmadığını görüp vazgeçtiğini, sonrasında da ..... Köyü muhtarının gösterdiği yerdeki tarlayı onunla birlikte biçtiğini, katılanın kayınpederi ...... ile karşılaştığında .......’in tarlayı sorması üzerine biçtiğini söylediğini ancak daha sonra biçtiği bu yerin onlara ait olmadığını öğrendiğini beyan ettiği, Ilıca köyü muhtarı olan...’ün de sanığın beyanını destekler şekilde sanıkla birlikte akrabasına ait olup kendi kullanımında olan tarlayı biçtiklerini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, sanığın atılı suçu işlemediği yönündeki aşamalarda değişmeyen savunmalarının aksini gösterir, mahkûmiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 15/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.