Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/6861 Esas 2022/3200 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz isteminin incelenmesinde;
Tekerrüre esas alınan mahkumiyetin, hükümden sonra 17.10.2019 tarih ve Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 26. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesine eklenen fıkraya göre, uzlaştırmaya tabi hale getirildiğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, üzerine atılı suçu işlemediğine, kararın hukuka aykırı olduğuna, lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, olay günü saat 21.00 sıralarında sanığın evde eşi mağdur ... ile tartıştığı ve tartışma sırasında mağdur ...’ye eliyle vurarak kasten yaraladığı, daha sonra sana ailen baksın diyerek mağdur ...’yi aile konutu olan evden dışarı attığı ve kapıyı da kilitleyip eve almadığı bu sırada sanığın müşterek çocukları olan 13 yaşındaki mağdur ... ile 12 yaşındaki mağdur ...’in evin dışarısında olan anneleri mağdur ...’nin yanına gitmek istedikleri halde sanığın mağdur çocuklarının gece evden dışarı çıkmalarına izin vermediği olayda, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun velayetin kapsamı başlığı altındaki 339. maddesinde
“çocuk, ana ve babasının sözünü dinlemekle yükümlüdür” yine “çocuk, ana ve babasının rızası dışında evi terkedemez” şeklindeki hükümler gözetildiğinde sanığın velayet haklarından kaynaklanan yetkisini kullanarak akşam saatinde evden çıkmak isteyen çocukları mağdurlar ... ve ...’in gece vakti evden dışarı çıkmalarına izin vermeme eyleminde, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı ancak; sanığın eşi olan mağdur ...’yi müşterek ikamette bulunma konusunda yasal yetkisi bulunan aile konutundan dışarı atıp kapıyı da kilitlemek suretiyle eve almayarak evde kalma hürriyetinden yoksun bırakma eyleminden dolayı sanığın mağdur ...’ye yönelik TCK.nın 109/1, 109/3-e maddeleri uyarınca cezalandırılması gerekirken yazılı şekilde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması suretiyle fazla ceza verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.02.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.