Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7881 Esas 2019/4128 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7881
Karar No: 2019/4128
Karar Tarihi: 28.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7881 Esas 2019/4128 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında Asliye Ceza Mahkemesi tarafından kasten yaralama suçundan verilen 2000 TL adli para cezası kesinleşti ancak TCK'nin 53. maddesi gereği güvenlik tedbiri uygulandığından hüküm temyize tabi oldu. Mahkeme, diğer temyiz itirazlarını reddederken, TCK'nin 53. maddesi uygulanamayacağının gözetilmemesi, Anayasa Mahkemesi kararı gereği hukuki durumun yeniden değerlendirilmesi, adli para cezasının kesinlikle beraat hükmünün ise temyiz kabil olduğunun ayrı ayrı belirtilmemesi, adli para cezasının kanunen ertelenemeyeceği halde mahkemenin uygun bir şekilde karar vermemesi ve hüküm fıkrasında belirsizlik yaratan çelişkili ifadeler kullanılması sebepleriyle hükmün bozulmasına karar verdi. Kararda geçen kanun maddeleri: TCK Madde 51/1, TCK Madde 53, CMK Madde 232/6, 5320 sayılı Kanun Madde 8/1, 1412 sayılı CMUK Madde 321.

3. Ceza Dairesi 2018/7881 E. , 2019/4128 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında kurulan hüküm miktar itibariyle kesin nitelikte adli para cezasına ilişkin olsa da, sanık hakkında TCK’nin 53. maddesi gereğince güvenlik tedbiri uygulandığından hükmün temyize tabi olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sonuç olarak adli para cezasına hükmolunan sanık hakkında TCK’nin 53. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
2) Kabule göre; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden hukuki durumun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3) CMK’nin 232/6 maddesi gereğince kasten yaralama suçundan hükmedilen 2000 TL adli para cezasının kesin, beraat hükmünün ise temyizi kabil olduğu husunun tereddüte yer vermeyecek biçimde ayrı ayrı belirtilmesi gerekirken, her iki hükmün de temyizi kabil olarak verilmesi,
4) Sanık hakkında hükmedilen 2000 TL adli para cezasının TCK’nin 51/1. maddesine göre kanunen ertelenmesi mümkün bulunmadığı halde, hükümde “bir daha suç işlemeyeceği konusunda mahkemeye olumlu kanaat gelmediğinden sanık hakkında TCK’nin 51. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklinde karar verilmesi,
5) Kasten yaralama suçundan kurulan hüküm fıkrasının başlangıcında, sanık ... hakkında diğer sanık ... ile birlikte suçu işledikleri belirtilerek hüküm kurulmuş iken, fıkranın devamında “sanığın” ibaresi kullanılmak suretiyle tek sanık hakkında hüküm kurulduğu şeklinde belirsizliğine yol açılarak hükümde çelişkiye neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33.maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, 28.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.