18. Ceza Dairesi Esas No: 2015/22498 Karar No: 2016/19947 Karar Tarihi: 28.12.2016
Hakaret - görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/22498 Esas 2016/19947 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanığın hakaret suçu ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından mahkumiyetine karar verilmiştir. Mahkeme, olayı yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriği doğrultusunda yapılan incelemeler sonucunda sanığın suçunun kanuna uygun olarak saptandığı ve vicdani kanıtın kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı tespit edilmiştir. Sanığa verilen cezalarda ise herhangi bir bozma yapılmamıştır. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 50/2. maddesi - seçenek hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi, TCK'nın 53/1-b maddesi - hak yoksunluğunun uygulanması ve TCK'nın 53 maddesi - hak yoksunluğunun infaz evresinde uygulanması.
18. Ceza Dairesi 2015/22498 E. , 2016/19947 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hakaret, görevi yaptırmamak için direnme HÜKÜMLER : Mahkumiyet
KARAR Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, Sanığa yükletilen hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu, Hakaret suçunda temel ceza olarak doğrudan adli para cezası belirlenme imkânı varken, seçenek hapis cezası TCK’nın 50/2. maddesine aykırı olarak adli para cezasına çevrilmiş ise de aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı, TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağı ortadan kalkmış ve yine aynı Kanunun 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkûm olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı gözetilmemiş ise de, mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde re"sen, TCK"nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde uygulanması mümkün görüldüğünden, bu hususların bozmayı gerektirmediği, Anlaşıldığından, sanık ...’nın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnamedeki isteme kısmen aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 28.12.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.