18. Ceza Dairesi Esas No: 2018/6234 Karar No: 2019/2773 Karar Tarihi: 12.02.2019
Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/6234 Esas 2019/2773 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık görev yaptırmak için direnmek suçundan mahkum edilmiş, ancak daha sonra yapılan bir incelemede hüküm bozulmuştur. Yeniden yapılan yargılamada, hakaret ve tehdit suçlarından da suçlu bulunan sanığa adli para cezası verilmiştir. Ancak, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun ilgili maddesine aykırı davranıldığı gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Yeniden belirlenen cezada, sanığa 11840 TL adli para cezası verilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri: CMK 226, CMUK 1412, TCK 52/4.
18. Ceza Dairesi 2018/6234 E. , 2019/2773 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Sanığın yüzüne karşı 19/12/2017 tarihli duruşmada bozma ilamının okunduğu ve bu nedenle CMK’nın 226. maddesine uygun şekilde yargılama yapıldığı anlaşılmakla, bu husus açısından tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır. Ancak; İlk hükmün sanık tarafından temyiz edilip Özel Dairece sanık lehine bozulmasından sonra, "cezayı aleyhe değiştirme" yasağı gözetilerek, bozma sonrası kurulan hükümde görevi yaptırmamak için direnme suçundan 2 yıl 1 ay hapis cezasına hükmedildikten sonra 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca hakaret ve tehdit suçlarından 8840 TL ile 3000 TL adli para cezalarına hükmedilmek suretiyle CMUK"nın 326/son maddesine aykırı davranılması, Kanuna aykırı, sanık ...’ün temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak hükmün BOZULMASINA, ancak; bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca hüküm fıkrasından “sanık ... hakkında katılan ... ile mağdur ..."a karşı hakaret suçu nedeniyle sonuç olarak 8840,00 TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA, sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca 24 AYLIK süre içerisinde her ay eşit taksitlerle tahsiline, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtarına (ihtarat yapılamadı) sanık ... hakkında katılan ... "ya karşı tehdit eylemi nedeniyle neticeten 3000 TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA, sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca 24 AYLIK süre içerisinde her ay eşit taksitlerle tahsiline, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtarına (ihtarat yapılamadı) kararın belirlenen adli para cezaları üzerinden infazına,” ibarelerinin çıkarılması, sonuç cezanın “11840 TL adli para cezası” olarak belirlenmesi ve “24 aylık süre içerisinde her ay eşit taksitlerle tahsiline” karar verilmesi suretiyle HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.