Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1-2b, 53/6. maddeleri gereğince 4 ay 15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına dair İstanbul 37. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2019 tarihli ve 2018/689 esas, 2019/675 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 esas, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 6. fıkrasının (c) bendinde belirtilen zararın, maddî zarar olduğu, manevî zararı kapsamadığı, ancak söz konusu maddî zararın da hâkimin basit bir araştırma ile saptayabileceği zarardan ibaret bulunduğu ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının sanık hakkında uygulanabilmesi için, diğer koşulların varlığının yanında, “Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi” gerektiği nazara alınarak yapılan değerlendirmede; somut olayda öncelikle katılandan zararı sorulduktan sonra sanığın zararı giderip gidermediği tespit edilip sonucuna göre 5271 sayılı Kanunun 231. maddesindeki koşullar dahilinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunda hukuki durumun takdir ve tayin edilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca İstanbul 37. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2019 tarihli ve 2018/689 esas, 2019/675 sayılı kararının bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 20/11/2020 gün ve 94660652-105-34-3239-2020-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrak tebliğ kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki motosikleti ile seyir halinde iken, olay mahalline geldiği sırada karşıdan karşıya geçmekte olan yaya katılana çarparak katılanın vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanması ile neticelenen olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 tarih ve 2009/250-13 sayılı kararı doğrultusunda katılan tarafın basit bir hesapla olay sebebiyle uğradığı zararın tespit edilerek sanığın bu zararı karşılamasına imkan tanınıp, 5271 sayılı Yasanın 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerin suçun niteliği, hükmolunan cezanın türü ve adli sicil kaydı da değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun yeniden takdir ve tayinininde zorunluluk bulunduğu, aşamalarda tarafların maddi zarara yönelik herhangi bir beyanlarının bulunmadığı, yukarıda bahsi geçen Yargıtay Ceza Genel Kurul Kararına göre CMK"nın 231. maddesinde değinilen zararın manevi zarar değil maddi zarar olduğu anlaşılmakla, katılanın olay nedeniyle uğradığı zararın Ceza Genel Kurulu kararı doğrultusunda basit bir araştırmayla tespit edilip sanığın zararı gidermesine imkan tanınarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, İstanbul 37. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2019 tarihli ve 2018/689 esas, 2019/675 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.