9. Hukuk Dairesi 2014/20253 E. , 2015/32385 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı şirketin yurt dışı şantiyelerinde, 2002 - 2004 yılları arasında çalıştığını ve iş akdinin işverence feshedildiğinden Türkiye"ye döndüğünü, son net saat ücretinin 7,00 ABD doları olduğunu, yurt dışı şantiyelerinde çalıştığından yatacak yerinin ücretsiz olduğunu, ısıtması, aydınlatması ve temizliğinin işverence karşılandığını, her gün üç öğün yemek verildiğini, işine son verildiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık ücretli izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının taleplerinin zaman aşımına uğradığını, davacının toplam çalışmasının 9 ay 25 gün olduğunu, 1 sene dolmadığı için kıdem tazminatına hak kazanamadığını, davacının yıllık izin talebinin zaman aşımına uğradığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş akdinin davalı işveren tarafından feshedildiği, yıllık izin ücreti talebinin zamanaşımına uğradığı gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne, yıllık izin ücreti talebinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili yasal süresi içinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı vekili 12.06.2013 tarihli cevaba cevap dilekçesinde açıkça “ davacının iş yerinde çalışması; 04.04.2002 – 12.10.2002 ve 23.06.2003- 10.10.2003 tarihleri arasındadır. Davacının davalı şirkette son net saat ücreti 1,90 USD’dir. Davamızda ücret ve çalışma süreleri yönünden bir uyuşmazlık söz konusu değildir.” şeklinde açıklama yapmıştır. Davacı vekilinin, davacının 04.04.2002 – 12.10.2002 ve 23.06.2003- 10.10.2003 tarihleri arasında çalıştığını kabul etmesi karşısında davacının 1 yılın altında 9 ay 26 gün çalıştığı anlaşıldığından, kıdem tazminatına hak kazanması mümkün değildir. Kıdem tazminatı talebinin reddi yerine, mahkemece hizmet süresinin 1 yıldan fazla olduğunun gerekçesi ile kıdem tazminatına hükmedilmesi hatalıdır.
3- İhbar tazminatı hesabında dikkate alınması gereken ücret noktasında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
Davacıya ödenen fazla çalışma ve hafta tatili çalışma ücretinin giydirilmiş ücret hesabına dahil edilemeyeceği gözden kaçırılarak bu şekilde hatalı hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek mahkemece hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
