Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkûmiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde saat 00.10 sırasında, sanık sevk ve idaresindeki kamyonet ile 937. Sokağı takiben....istikametine seyrederken olay mahalli olan kontrolsüz kavşağa geldiğinde, seyrine göre sağ taraftaki 908. Sokağı takiben gelerek kavşağa giriş yapan sürücü ..... kullandığı otomobilin sol yan kesimine aracının sağ ön kesimiyle çarptığı olayda; her ne kadar sanığın tali kusurlu olduğu tespit ve kabul edilmiş ise de; .... otomobilinde yolcu olarak bulunan.... hayati tehlike geçirip hayati fonksiyonlarını orta (2.) derecede etkileyen sağ temporal fraktürü oluşacak ve diğer yolcular .... basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekildeki yaralanmaları ile 5237 sayılı TCK"nın 22. ve 61. maddesinde öngörülen cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi şartları dikkate alınarak; temel cezanın asgari hadden uzaklaşılmak suretiyle tayin edilmesi gerektiği hususu gözetilmeden eksik cezaya hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, olayda tali kusurlu olması nedeniyle beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) ve (g) bentlerinde yer alan "kastın yoğunluğu" ile "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2) Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin belirtilmemesi suretiyle 5237 sayılı TCK"nın 52/3-4. maddesine aykırı davranılması,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “sanığın kastına, suç sebep ve saiklerine," ibarelerinin gerekçeden çıkartılması, 5. bentteki "tahsiline" kelimesinden sonra gelmek üzere "ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.