İş Mahkemesi

Türkiye İstatistik Kurumu Başkanlığı adına Av. ... ile ... Başkanlığı adına Av. ...arasındaki dava hakkında İstanbul 4. İş Mahkemesinden verilen 12.12.2012 gün ve 2011/540-2012/885 sayılı hükmün, Dairemizin 27.01.2014 gün 4210/1339 sayılı ilâmı ile BOZULMASINA karar verilmiştir. Bozma sonrası, Mahkemenin verdiği 02.10.2014 gün ve 2014/178-2014/594 sayılı karar ile önceki kararında 6100 sayılı HMK’nın 373/(5). maddesi uyarınca direndiği anlaşılmış olmakla ve Direnme üzerine yapılacak işlemlerin neler olduğu 6100 sayılı HMK’nın 373’ncü maddesinin (5). fıkrasında; “İlk derece mahkemesi veya bölge adliye mahkemesi kararında direnirse, bu kararın temyiz edilmesi durumunda inceleme, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca yapılır. (6) fıkrasında da; “(6) Hukuk Genel Kurulu"nun verdiği karara uymak zorunludur.” şeklinde ifade edilmiş olmakla birlikte 5 Temmuz 2012 gün ve 28344 Sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun 40. maddesi ile 5521 sayılı Kanuna eklenen geçici 2’nci maddedeki;“ Bölge adliye mahkemelerinin, 5235 sayılı Kanunun geçici 2"nci maddesi uyarınca Resmî Gazete’de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, Yargıtay"ın bozma kararlarına karşı verilen direnme kararının temyizi halinde dava dosyası, önce kararı veren daireye gönderilir. Direnme kararları daireler tarafından öncelikle incelenir. Kararı veren daire, direnmeyi yerinde görürse kararı düzeltir; yerinde görmezse talebi on gün içinde Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna iletir.” şeklindeki düzenleme karşısında, direnme kararının süresi içinde temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından talep edilmesi üzerine Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Dava, 647 sayılı Yasa"nın 4-C maddesi kapsamında çalışan sözleşmeli personele 2007/1 ay ile 2007/8. aylar arasında ödenen fazla çalışma ücretleri nazara alınarak Kurumca tahakkuk ettirilen prim, işsizlik primi ve gecikme zammı işleminin iptali istemine ilişkin olup mahkemece davanın kabulüne karar verildiği, hükmün
Dairemizce “… Fazla çalışma ücreti ödemelerinin dayanağı olan ve ihtilaf konusu dönemde yürürlükte bulunan 5429 sayılı Türkiye İstatistik Kurumu Kanunu"nun 49. maddesinin 3. fıkrasında, “657 sayılı Devlet Memurları Kanunu"nun 4"üncü maddesinin (C) fıkrasına göre sözleşmeli olarak çalıştırılacak geçici personele, bu Kanunun 45"inci maddesinin dördüncü fıkrası kapsamında verilecek fazla çalışma ücreti, 15-11"inci dereceden aylık alanlar için tespit edilen tutar kadar ödenir.” hükmüne, 45. maddenin son fıkrasında, “Başkanlık merkez ve taşra teşkilâtı kadrolarında çalışan (kadro karşılığı çalışan sözleşmeli personel dâhil) memurlara 10.10.1984 tarihli ve 3056 sayılı Kanunun 31"inci maddesinde yer alan fazla çalışma ücreti aynı esas ve usûllere göre ödenir.” hükmüne, 3056 sayılı Kanunun 31. maddesinde de “Başbakanlık Merkez Teşkilatı kadrolarında çalışan memurlara (Başbakanlık Basımevi Döner Sermaye İşletmesi kadrolarında çalışanlar dahil) 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu"nda belirtilen en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil);
a) 15 ila 11"inci derecelerden aylık alanlara %20"sini,
b) 10 ila 7"nci derecelerden aylık alanlara %25"ini,
c) 6 ila 4"üncü derecelerden aylık alanlara %30"unu,
d) 3 ila 1"inci derecelerden aylık alanlara %35"ini,
geçmemek üzere Başbakanlıkça tespit edilecek usûl ve esaslar çerçevesinde her ay aylıkla birlikte, gelir vergisine tabi olmaksızın, peşin olarak fazla çalışma ücreti ödenir.” hükmüne yer verilmiş, 49. maddenin 3. fıkrasında 11.10.2011 tarihli ve 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile yapılan düzenlemede ise, yapılacak ödemelerin damga vergisi hariç herhangi bir vergiye tabi tutulamayacağı belirtilmiştir.
Anılan yasal düzenlemelerde, ihtilaf konusu dönemde davacı işveren tarafından sigortalılara yapılan fazla çalışma ödemelerinin prime esas kazanca dahil olmadığına yönelik bir düzenleme bulunmadığı gibi, anılan ödemelerin ayni yardım niteliğinde olmadığı ve prim hesabına esas alınmayacak kazançlar kapsamına girmediği açıktır. Hâl böyle olunca, ihtilaf konusu dönemde davacı işveren tarafından çalışanlara ödenen fazla çalışma ücretlerinin prime esas kazanca dahil olduğu gözetilerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi …” gerektiği gerekçesi ile bozulduğu, Mahkemece, “…yapılan yargılama; dosyada yer alan tüm bilgi ve belgeler, ... kayıtları, diğer resmi kurumlardan gelen yazı cevapları, mevcut tüm delil durumu ile 5429 sayılı Türkiye İstatistik Kanunu"nun 45.maddesinin 1.fıkrasının son cümlesinde yer alan yasal hüküm ile aynı maddenin (45. Maddenin) son fıkrasında atıfta bulunulan 3056 sayılı Kanunun 31. maddesinde yer alan "...bu ödemelerden damga vergisi hariç herhangi bir vergi ve kesinti yapılmaz." özel yasa hükmü ile 11 Eylül 2014 tarihinde yürürlüğe giren ve dava konusu ile ilgili madde itibarıyla yayımı tarihinde yürürlüğe gireceği belirtilen 6552 sayılı İş Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması ile Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılmasına Dair Kanun"un 62. Maddesi ile 5510 sayılı Kanuna eklenen geçici madde 58 hükmü de mahkememizce dikkate alınarak ve yukarıda açıklanan tüm gerekçelerle; İstanbul 4. İş Mahkemesi"nin
12.12.2012 tarihli, 2011/540 Esas - 2012/885 Karar sayılı önceki kararında direnilmesine ve davanın kabulü ile davacı şirkete ait işyerinde (davacı kurum nezdinde) 657 sayılı yasanın 4/C maddesi kapsamında sözleşmeli personel olarak çalıştırılan işçilerin sigorta prim matrahlarına fazla mesai ücretlerinin dahil edilmesi gerekmediğinin kabul ve tespitine dair aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur..” gerekçesi ile direnme kararı verildiği anlaşılmakla, bozma ilâmı gerekçesindeki açıklamalar karşısında, Mahkemenin direnme kararı yerinde görülmediğinden talebin on gün içinde Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna iletilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten ötürü Yargıtay incelemesine konu olan karar, eski hükümde direnmeye ilişkin olup direnme Dairemizce yerinde görülmediğinden ve bu durumda kararın inceleme yeri Yargıtay Hukuk Genel Kurulu olduğundan dava dosyasının Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna sunulmak üzere Yargıtay Birinci Başkanlığına GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.