Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/18345 Esas 2015/32347 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davacının davalıya ait işyerinde 2005 yılından 16.07.2010 tarihine kadar dizayn mühendisi ve dizayn şefi olarak çalıştığı, çalıştığı süre boyunca fazla mesai yaptığını, hafta sonları da çalıştığını iddia ederek, fazla mesai ve hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde, davacının işyerinde çalışma saatlerini tamamen kendisinin belirlediğini, bu nedenle fazla mesai ücreti talebinin haksız olduğunu, davacının aylık hak edişlerinin düzenli olarak banka maaş hesabına ödendiğini, dosyaya davacı tarafından sunulan personel devam kontrol sistemi kayıtlarının kanun dışı elde edildiğini, bu nedenle bu kayıtlara itibar edilmemesi gerektiği savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla mesai yönünden davacı taraf davalı işyerinden aldığını belirttiği işe giriş çıkış elektronik kayıtlarına, davalı işveren ise kendi sunduğu kayıtlara dayanmıştır. Ancak bu personel devam takip sistemine ilişkin kayıtlar davacı imzasını taşımadığı gibi tanık anlatımlarına göre özellikle davalı tanığı anlatımından hafta içi saat 21.00 e kadar
çalışıldığı ayrıca ayda 4 hafta tatilinde Cumartesi ve Pazar günü dahil en az 2 gün çalışıldığı anlaşılmaktadır. Sunulan kayıtlar çelişkili olduğuna göre, tanık anlatımları dikkate alınarak haftanın 5 iş günü 08.00-21.00 arası ve ayda 2 hafta 6 gün çalışma esasına göre haftalık çalışma saati ara dinlenme de dikkate alınarak belirlenmeli ve 45 saati aşan kısım fazla mesai olarak hesaplanmalıdır. Bu hesaplamada davacının ıslah dilekçesindeki taleple bağlılık kuralı dikkate alınarak sadece personel takip kayıt sistemi yani işe giriş çıkış kayıtlarının tutulduğu tarihler için hesaplama yoluna gidilmelidir. Mahkemece hatalı ve talep aşacak şekilde fazla mesai ücretinin hesaplanıp hüküm altına alınması hatalıdır.
3- Hafta tatili yönünden davacının kural olarak haftanın 5 günü ayda ise 2 hafta 6 iş günü çalıştığı anlaşıldığından, 7 gün çalışması bulunmadığından hafta tatili ücreti talebinin reddi yerine kabulü de ayı bir bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 16.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.