MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün, süresi içinde davalı sigorta şirketi vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Davacılar vekili; müvekkillerinin desteği ..."in 1.11.2006 tarihinde meydana gelen kazada hayatını kaybettiğini, davalının aracın zorunlu mali sorumluluk sigortacısı olduğunu belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla eş ve 3 çocuk için ayrı ayrı 250"şer TL olmak üzere toplam 1.000 TL destek tazminatının temerrüt tarihinden itibaren avans faiziyle tahsilini talep etmiştir.
Davalı sigorta şirketi vekili; davacıların murisinin kazada kusurlu olduğunu, üçüncü kişi durumunda olmayan davacıların müvekkilinden talepte bulunamayacaklarını ve talebin sigorta teminatı kapsamı dışında kaldığını öne sürerek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; bilirkişi raporu benimsenerek, davanın kabulü ile, eş ... için 46.200 TL, çocuk ... için 300 TL, ... için 7.000 TL, ... için 4.000 TL olmak üzere toplam 57.500 TL"nin 21.9.2007 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı sigorta şirketi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı HMK."nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 sayılı HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL"na çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup davacı ... için hüküm altına alınan 300 TL tutarındaki maddi tazminat yönünden karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı sigorta şirketi vekilinin bu davacı yönünden temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde, özellikle oluşa uygun olarak düzenlenen aktüerya bilirkişisi raporunda belirtilen destek tazminatına ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına, davacıların ölenin salt mirasçısı sıfatıyla değil, destekten yoksun kalan üçüncü kişi sıfatıyla dava açtıklarına, ölüm nedeniyle doğrudan davacılar üzerinde doğan destekten yoksunluk zararının oluşumundaki kusurun davacılara yansıtılamayacağına; dolayısıyla araç sürücüsü desteğin tam kusurlu olması halinde, desteğinden yoksun kalan davacıları etkilemeyeceğine; 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu ve Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartları’na göre, aracın zorunlu mali sorumluluk sigortacısı davalı sigorta şirketi, işletenin üçüncü kişilere verdiği zararları teminat altına aldığına ve olayda sürücü tam kusurlu olsa bile, destekten yoksun kalan davacılar da zarar gören üçüncü kişi konumunda bulunduğundan, davalı sigorta şirketinin sorumlu olacağına (HGK"nun 15.6.2011 gün ve 2011/17-142 esas-411 karar, HGK"nun 22.2.2012 gün 2011/17-787 esas 2012/92 karar, HGK"nun 16.01.2013 gün 2012/17-1491 esas 2013/74 karar sayılı ilamları uyarınca), ayrıca Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddeleri gereğince müteselsil sorumluluk hükümleri dikkate alındığında meydana gelen kaza sonucu doğan zarardan davalının sorumlu olmasına göre, davalı sigorta şirketi vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 3.903,53 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 10.2.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.