Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18444 Esas 2014/2076 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/18444
Karar No: 2014/2076
Karar Tarihi: 30.01.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18444 Esas 2014/2076 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm temyiz edilmiştir. Sanık, tali yoldan ana yola çıkarken, ilk geçişi hakkını vermemesi nedeniyle asli kusurlu olarak neden olmuş ve bir kaza meydana gelmiştir. Mahkemenin temel ceza tayininde isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, hükmün düzeltilmesi gereken bazı eksiklikleri vardır. Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde failin güttüğü amaç ve saik gerekçesine dayanılamayacağı ve adli para cezasından takdiri indirim yapılması sırasında uygulanan kanun maddesinin gösterilmesi gerektiği gözetilmelidir. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 89/1-2-b, 52, 52/4, 53/6, 61/1-g ve 62/1; CMK'nın 231 ve 232/6; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/18444 E. , 2014/2076 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın89/1-2-b, 52, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca
mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, tali yoldan ana yola çıkarken, ilk geçişi hakkını vermemesi nedeniyle asli kusurlu olarak neden olduğu ve katılanın hayat fonksiyonlarını 5. derecede etkileyen kırık meydana gelir biçimde yaralanması ile sonuçlanan olayda, mahkemenin temel ceza tayininde asgari hadden uzaklaşmasında bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığının cezanın fazla olduğuna, CMK" nın 231 maddesinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasından takdiri indirim yapılması sırasında uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (1.) bendindeki "sanığın güttüğü amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkarılması, (3.) bendin başına “TCK" nın 62/1 maddesi uyarınca” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.