Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11048 Esas 2019/4090 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11048
Karar No: 2019/4090
Karar Tarihi: 27.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11048 Esas 2019/4090 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanıkın müştekiye karşı kasten yaralama suçundan mahkum edildiği belirtiliyor. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal ettiği ancak bu durumun infaz aşamasında dikkate alınabileceği vurgulanıyor. Sanığın temyiz itirazlarının reddedildiği ve hükmün onandığı belirtilen kararda, sanığın diğer müştekilerle ilgili mahkumiyet kararlarının ise uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığının mahkemeden sorulması ve hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade ediliyor. Kararda, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi uyarınca hükmün bozulduğu belirtiliyor.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: iptal edilen bazı hükümlere işaret ediliyor.
- 5237 sayılı TCK'nin 2.ve 7. maddeleri: tekerrür hükümlerine işaret ediliyor.
- 5237 sayılı TCK'nin 151/1 maddesi: mala zarar verme suçuna işaret ediliyor.
- 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi: uzlaştırma işlemlerine işaret ediliyor.
- 6763 sayılı Kanun'un 34.maddesi: uzlaştırma kapsamına alınan suçlara işaret ediliyor.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: hükmün bozulma sebeplerine işaret ediliyor.
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi: hükmün bozulma sebeplerine işaret ediliyor.

3. Ceza Dairesi 2018/11048 E. , 2019/4090 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık ..." nün müşteki ..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ..." nın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ..." nün müştekiler ... ve ..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde ise;
a-) Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Sapanca Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş 2007/238 Esas, 2009/122 Karar sayılı mahkumiyete konu suçun 5237 sayılı TCK"nin 151/1 maddesinde yazılı mala zarar verme suçuna ilişkin olduğu ve mezkur suçun, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı mahkemesinden sorularak, uzlaşmanın sağlanması halinde bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas hüküm olup olmadığı tespit edilip sonucuna göre, sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
b-) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.