Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/3317 Esas 2020/17199 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3317
Karar No: 2020/17199
Karar Tarihi: 20.10.2020

Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/3317 Esas 2020/17199 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın tefecilik yapmak ve gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenlemek suçundan mahkumiyetine karar verdi. Ancak, her iki suç için öngörülen cezaların aynı olması nedeniyle sadece banka sayısınca 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi uyarınca mahkumiyet kararı verilmesi gerektiği fakat bu gözetilmeden TCK'nın 241/1. maddesi uyarınca da fazla ceza tayini yapıldığı gerekçesiyle, hükümlerin BOZULMASINA karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 241. maddesi (tefecilik suçu)
- 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi (gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenleme suçu)
- TCK'nın 44. maddesi (çelişkili hükümlerde öncelik ilkesi)
- 1412 sayılı CMUK'nın 321 ve 326. maddeleri (hükümlerin bozulması)

8. Ceza Dairesi 2020/3317 E. , 2020/17199 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik yapmak, 5464 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine, ancak;
Sanığın hukuki anlamda tek fiil sayılan eylemlerinin hem TCK.nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunu hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu anlaşılmakla; her iki suç için öngörülen cezaların aynı olması karşısında sanık hakkında TCK.nın 44. maddesi ve özel norm önceliği ilkesi gereğince sadece banka sayısınca 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesi uyarınca mahkumiyet kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden ayrıca TCK.nın 241/1. maddesi uyarınca da mahkumiyet kararı verilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Yasaya aykırı, sanık ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321 ve 326. maddeleri gereğince BOZULMASINA, 20.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.