MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelenmesinde:
Mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 120 TL adli para cezasına ilişkin hükmün 5237 sayılı TCK."nın 50/5. maddesinde öngörülen düzenlemeye göre, hükmolunan cezanın türü ve miktarına göre, 1412 sayılı CMUK"un 5219 sayılı Yasa ile değişik 305/1 maddesi gereğince kesin olması nedeniyle hükmün temyizi olanaklı bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanık ... müdafiinin temyiz talebinin istem gibi REDDİNE,
II- Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından, sanık ... hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanıklar yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek, şüphe üzerine yakalanan sanıklar ... ve ..."ın, suçlarını ikrar ile müştekiye ait işyerinden çaldıkları malzemelerin ve paranın tamamının müştekiye iadesini sağladıklarının anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında 765 sayılı TCK"nın 523 ve 5237 sayılı TCK"nın 168/1 maddelerinin uygulanma koşullarının oluşması nedeniyle bu maddeler uygulanarak, 5237 sayılı TCK"nın uygulamasına göre de eylem nedeniyle hırsızlık suçunun yanında aynı Yasanın 116/2-4 maddesine uyan işyeri dokunulmazlığını bozma ve TCK"nın 151/1. maddesine uyan mala zarar verme suçları da oluşacağı anlaşıldığından, suç tarihi itibarıyle uzlaşma kapsamındaki mala zarar verme suçundan sanıklar ve yakınandan uzlaşmayı kabul edip etmedikleri sorulup uzlaşma imkanı sağlandıktan sonra, sanıklar lehine olan yasanın denetime olanak verecek şekilde belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanık ... hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından 5395 sayılı ÇKK"nın 24. maddesi ile 5271 sayılı Yasanın 253 ve 254. maddelerindeki usule uygun şekilde müşteki ve sanığa uzlaşma teklif edilerek sonucuna göre, sanığın hukuki durumunun tayini gerektiğinin düşünülmemesi,
3-Suç tarihi itibarıyle sabıkasız olan sanıklar ... ve ... hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından belirlenen cezaların iki yıldan az olması ve sanık ... hakkında ise işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan belirlenen cezanın adli para cezası olması karşısında, hükümden sonra 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesi uyarınca ve bu maddenin 6. fıkrasına 25.07.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Yasanın 7. maddesiyle eklenenen cümle ve sanık ... hakkında da 5395 sayılı ÇKK"nın 23. maddesi gözetilerek, hükmolunan cezaların tür ve süresine göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılamayacağı hususunun değerlendirilmesi zorunluluk bulunması,
Kabul ve uygulamaya göre,
a-Sanıklar hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan dolayı aynı suça katılan sanık sayısına göre, TCK"nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması,
b-Özgürlüğü bağlayıcı ceza ile hükümlülüklerine karar verilen sanıklar ... ve ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile uygulama yapılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, sanıkların ceza süresi yönünden kazanılmış haklarının gözetilmesine, 23/01/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.