Yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/23807 Esas 2018/12342 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanık ve mağdurun yalnızca sanık hakkında yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz ettikleri anlaşılmakla dosya görüşüldü:
1-Mağdur ...’ın, 20.03.2012 tarihli celsede şikayetinden vazgeçmesi ve katılan sıfatının bulunmaması karşısında, hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmayan mağdur ...’ın temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddeleri gereğince REDDİNE,
2-Sanığın temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak; tekerrüre esas alınan Tarsus 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 2006/37 Esas ve 2007/134 Karar sayılı ilamındaki hükümlülüğe konu cezanın verildiği tarih itibarıyla ve miktar bakımından kesin nitelikte adli para cezası olduğu gözetilmeden, sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin uygulanması,
Kanuna aykırı, sanık ..."un temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın tekerrürle ilgili; “sanığın Tarsus 1. Sulh Ceza Mahkemesinden 25/05/2007 tarih 2006/37 esas ve 2007/134 karar sayılı kararı ile 188,00 TL adli para cezasının 06/12/2007 tarihinde kesinleştiği ve TCK"nın 58/2-b maddesinde belirtilen süre içerisinde tekrar suç işlediği anlaşıldığından TCK"nın 58/6. maddesi uyarınca hükmolunan hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, ayrıca sanık hakkında TCK"nın 58/6-son cümlesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümlesinin hükümden çıkarılması suretiyle DÜZELTİLMESİNE ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükmün, bu bağlamda ONANMASINA, 21.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.