MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 13/05/2002-08/11/2013 tarihleri arasında en son 7.300 TL net maaş ile servis müdürü olarak 08.15-17.00 saatleri arasında çalıştığını, hafta sonu çalışma yapılmadığını, iş tanımına göre sürekli yurt dışındaki servislere gittiğini, her ay iki veya üç kez yurt dışı iş seyahatlerine çıktığını, buralarda çok yoğun çalıştığını ileri sürerek fazla mesai ücreti alacağını talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının davalı işyerinde yurt dışı servis müdürü olarak çalıştığını, davacının beyaz yakalı yönetici olup, emrinde dört çalışanın mevcut olduğunu, yerleşik Yargıtay kararları uyarınca üst düzey yönetici olması nedeniyle fazla mesai ücreti talep hakkının bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin tüm davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı servis müdürü olarak yurtiçi ve yurtdışındaki çalışmalarında fazla çalışması olduğunu iddia ederek talepte bulunmuş, iddiasını ispat için tanık deliline dayanmıştır. Davacı tanıklarının beyanları değerlendirildiğinde; tanıkların yurtdışı çalışmalarında fazla çalışma hesaplamasına esas alınacak beyanlarda bulunmadıkları, başka bir deyişle davacının yurtdışında çalışmalarını hangi saatlerde yaptığını ispatlayamadığı anlaşılmakla, mahkemece davacının yurtdışı çalışmalarına dayanarak fazla çalışma yaptığının kabulüyle karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.