MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : a-) Sanık ... hakkında TCK"nın 157/1, 62/1, 52/2-4, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
b-) Sanıklar ..., ... hakkında beraat


Dolandırıcılık suçundan sanık ..."ın mahkumiyetine ve sanıklar ... ile ..."ın beraatine ilişkin hükümler, o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, soğan yetiştiriciliği yaptığı, bunu duyan ve kendini ... olarak tanıtan sanık ... ile diğer sanıkların suç tarihinde katılanın köyüne gelerek soğan satın alacaklarını söyledikleri, akabinde pazarlık yaparak 54 ton soğanı katılandan satın alıp parasını 10 gün sonra vereceklerini söyledikleri, ancak sanıkların suça konu soğanları alıp götürmelerinden sonra parasını ödemeyerek ortadan kayboldukları, bu şekilde sanıkların dolandırıcılık suçunu işlediklerinin iddia adildiği olayda,
1-Sanıklar ... ve ... hakkında dolandırıcılık suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Yapılan yargılama sonunda, sanıkların yüklenen suçu işlediklerine dair mahkumiyetlerine yeterli delil bulunmadığı gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, o yer Cumhuriyet savcısının beraat hükümlerinin kanuna aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Sanık savunması, katılan ile tanık ifadesi, teşhis tutanağı ve tüm dosya kapsamına göre suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde aşağıda belirtilen bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik bulunmamıştır.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin (1), (2) ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden koşulları oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a-)Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan hüküm kurulurken gerekçe kısmında adli para cezasının alt hadden tayin edildiği belirtilmesine rağmen bu gerekçeye aykırı olarak tayin olunan adli para cezasının alt sınırdan uzaklaşılarak, buna karşılık hapis cezasının alt sınırdan tayin edilmesi suretiyle hüküm fıkrasında çelişki oluşturulması,
b-)TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun“ sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “365 gün”, ”304 gün” ve “6080 TL” adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerlerine, sırasıyla “5 gün“, “4 gün” ve “80 TL“ adli para cezası ibarelerinin eklenmesi ve hüküm fıkrasından, 5237 sayılı Kanun"un 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkartılıp yerine, "53. maddenin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.