Mahkemesi : İş Mahkemesi


Dava, 01.08.2007 – 03.05.2011, 30.07.2011 – 28.12.2011, 01.07.2012 – 14.05.2013 tarihleri arasında 1479 sayılı Kanun (5510 sayılı Kanunun 4/1-b maddesine) tabi zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olmadığının, 07.11.2011 tarihli tahsis talep tarihini takip eden aybaşından itibaren 5510 sayılı Kanunun 4/1-a maddesi kapsamında yaşlılık aylığına hak kazandığının tespiti ile birikmiş aylıkların yasal faizi ile ödenmesi gerektiğinin tespiti istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde, davacının 01.08.2007 – 03.05.2011, 30.07.2011 – 28.12.2011, 01.07.2012 – 14.05.2013 tarihleri arası dönemde 1479 sayılı Yasa kapsamında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olmadığının ve Bağ-Kur prim borcunun ödendiği tarihi takip eden ay başı olan 01.12.2013 tarihinden itibaren 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında sigortalılık konumu ile yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitine, aylıkların ödenmesi gereken tarihlerden itibaren yasal faizi ile birlikte ödenmesi gereğinin tespitine yönelik hüküm kurularak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ...... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Mahkemenin gerekçesinde; davacının tahsise esas prim ödeme gün sayısı hesabında, 29.12.2011 – 30.06.2012 tarihleri arasında 183 gün 5510 sayılı Kanunun 4/1-a maddesi kapsamındaki çalışmalarının gözetilmemesi ve 10.07.1996 ila 25.06.1998 tarihleri arasındaki 5510 sayılı Kanunun 4/1-b maddesi kapsamındaki 1yıl 11 ay 15 gün sigortalılık süresinde, prim ödeme gün sayısı olarak hesap hatası nedeniyle 705 gün yerine 675 gün alınması ve sonuç itibariyle gerekçede, davacının toplam prim ödeme gün sayısının 5.785 gün yerine 5.572 gün kabul edilmesi, infazda tereddüde mahal verecek nitelikte bulunduğundan, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu hususların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3.maddesi yollamasıyla Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 436. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle; gerekçeli kararın, gerekçe bölümünün son paragrafında yer alan “02.12.1985- 29.07.2011 tarihleri arasında 4447 gün 5510 sayılı Yasanın 4/I-a maddesi kapsamında; 10.07.1996-25.06.1998 tarihleri arasında 1 yıl, 11 ay, 15 gün (675 gün) 5510 sayılı Yasanın 4/I-b maddesi kapsamında;” sözcük ve rakamlarının silinerek, yerine, “02.12.1985- 30.06.2012 tarihleri arasında 4.630 gün 5510 sayılı Yasanın 4/I-a maddesi kapsamında; 10.07.1996-25.06.1998 tarihleri arasında 1 yıl, 11 ay, 15 gün (705 gün) 5510 sayılı Yasanın 4/I-b maddesi kapsamında;” sözcüklerinin yazılmasına, yine aynı paragrafta yer alan “5.572” rakamının yerine, “5.785” rakamının yazılmasına ve bu şekliyle gerekçenin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.