Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 44. maddesi uyarınca 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii, katılanlar vekili ve üst Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkındaki hükme yönelik katılanlar vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılanlar vekilinin hükümden sonra 18.11.2013 havale tarihli dilekçesi ile şikayetten vazgeçtiğini belirttiği anlaşılmakla, katılma kararı da hukuken geçersiz olacağından hükmü temyiz yetkisi bulunmayan mağdurlar vekilinin sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK.nun 317.maddesi gereğince REDDİNE,
Üst Cumhuriyet Savcısının 21.06.2012 tarihinde verilen kararı, 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir aylık süreden sonra 27.07.2012 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakta ise de, CMK’nın 331. maddesinin 4. fıkrasına göre; adli tatile rastlayan süreler işlemeyeceğinden, üst Cumhuriyet Savcısının adli tatil içerisinde 27.07.2012 tarihinde yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkındaki hükme yönelik sanık müdafii ve üst Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığına, üst Cumhuriyet Savcısının suç vasfına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Oluşa, iddianame içeriğine ve tüm dosya kapsamına göre, sanığın, olay gecesi misafir olarak bulunduğu düğün yerinde ruhsatsız av tüfeği ile havaya 4-5 el ateş ettikten sonra tüfeğin boş olduğu düşüncesiyle yere doğru tetik düşürdüğünde, tüfeğin ateş almasıyla yere değen saçmaların sekerek düğün yerinde bulunan sanığın yakınındaki mağdurlara isabet etmesi sonucu, kollukta şikayetçi olmayan bir mağdur ile hükümden sonra şikayetten vazgeçen mağdurlardan birinin basit, birinin nitelikli yaralandığı şeklinde gelişen olayda, sanığın av tüfeği ile havaya ateş etmek suretiyle genel güvenliği kasten tehlikeye sokulması suçunu işlediği, sonrasında ise boş olduğunu düşündüğü tüfek ile yere doğru tetik düşürdüğünde mağdurların yaralanması şeklindeki eyleminin de bilinçli taksirle yaralama suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, sanığın genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan da TCK"nın 170/1-c maddesi uyarınca cezalandırılması gerektiği halde yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Sanığın asli kusurlu oluşu, yaralı sayısı ve zararın niteliğine göre; TCK"nın 22. ve 61. maddesine göre cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi şartları gözetilmeden asgari hadden ceza tayini,
3- Sanık hakkında hükmolunan adli para cezası taksitlendirilirken TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca ihtarata karar verilmesi,
4- Gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
5- Mağdurlardan ..."daki yaralanmanın TCK"nın 89/1. maddesi kapsamında basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olmasına göre, sanığın bu mağdura karşı taksirle yaralama suçunun bilinçli taksir ile işlenmesi hali de dahil TCK"nın 89/5. maddesi uyarınca şikayete tabi olduğu ve mağdurlar vekilinin hüküm tarihinden sonra verdiği 18.11.2013 günlü dilekçesi ile şikayetten vazgeçtiği nazara alınarak, TCK"nın 73/6 maddesi gereğince sanıktan vazgeçmeyi kabul edip etmediği sorularak, sonucuna göre karar verilmesi zorunluluğu,
6- Mağdurlar vekilinin hüküm tarihinden sonra, temyiz inceleme tarihinden önce 18.11.2013 havale tarihli dilekçesi ile şikayetten vazgeçmesi nedeniyle CMK"nin 243. maddesi uyarınca katılma hükümsüz kaldığından katılan lehine vekalet ücreti yönünden yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
7- Sanığın mağdurların zararlarını gidermedikleri gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş olup, mağdurların karar tarihinden sonra zararlarının karşılanması nedeniyle şikayetlerinden vazgeçtiği anlaşılmakla, CMK"nin 231/5. maddesinin uygulanıp uygulanmaması yönünden zararın giderilmesi şartı aranmayacağından aynı maddenin 6. fıkrasındaki diğer şartların oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafii ve üst Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.