MAHKEMESİ : BATMAN İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 04/03/2014
NUMARASI : 2013/113-2014/252

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılardan B.. R.. avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin asıl işvereni üniversite olan işyerinde 14.01.2008 tarihinden bu yana özel güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, 22.04.2011 tarihinde iş sözleşmesinin haklı ve geçerli bir neden olmaksızın feshedildiğini, açılan dava sonucunda işe iadesine karar verildiğini, mahkeme kararının onanarak kesinleştiğini, davalı işyerine davacının işe iadesi için noter kanalı ile ihtarname gönderildiğini, ancak davalının davacıyı süresi içinde işe başlatmayarak işe iade tazminatı ödediğini, davalılar arasında asıl alt işveren ilişkisi bulunduğunu iddia ederek diğer talep ve dava hakları saklı kalmak üzere kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının faiziyle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı üniversite vekili, davacının 14.01.2008 – 22.04.2011 arasında üniversitede güvenlik görevlisi olarak yüklenici firmaya iş sözleşmesi ile bağlı olarak çalıştığını, üniversite ile davacının bağlı olduğu şirket arasındaki sözleşme süresi 22.04.2011 tarihinde dolduğundan davacı ile bağlı olduğu yüklenici firma arasındaki sözleşmenin kendiliğinden sona erdiğini, müvekkilinin parasal haklar yönünden bir yükümlülüğü bulunmadığını, yetkilerin yüklenici firmaca kullanıldığını, davacının işe iade davası açtığını, mahkemece feshin geçersizliğine ve davacının şirkete iadesine karar verildiğini, davacı ile üniversite arasında iş ilişkisi ve iş sözleşmesi bulunmadığından, davacının iş akdinin feshi hususunda üniversitenin herhangi bir tasarrufu olmadığından ve davacının bağlı olduğu şirket ile üniversite arasında imzalanan ihale sözleşmesi ile idari şartnameler gereği iş akdi feshedilen personelin doğmuş ve doğacak tüm haklarından yüklenici firmanın sorumlu olduğu hususu kabul edildiğinden davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile kıdem, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsiline, genel tatil ve hafta tatili taleplerinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davalı üniversite tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı üniversitenin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı üniversitenin 2547 Sayılı Yasanın 56/b maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu düşünülmeden üniversite aleyhine harca hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 Sayılı HMK’nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK’nun 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Hüküm fıkrasının harca ilişkin 5 ve 6 numaralı bentlerinin tamamen çıkartılarak yerine;
“5-Alınması gereken 404,30 TL harçtan peşin ve ıslah ile alınan 109,30 TL’nin mahsubu ile bakiye 295,00 TL karar harcının davalı üniversite harçtan muaf olduğundan, diğer davalı şirket ... Özel Güvenlik Hizmetleri Limited Şirketinden alınarak HAZİNEYE İRAT KAYDINA”
“6-Davacı tarafından yatırılan peşin harç olarak 24,30 TL, başvurma harcı 24,30 TL ve ıslah harcı olarak 85,00 TL olmak üzere toplam 133,60 TL harcın, davalı üniversite harçtan muaf olduğundan diğer davalı şirketten tahsili ile davacıya ödenmesine,
Davacı tarafından yapılan harç hariç toplam 335,75 TL yargılama giderinden ret kabul oranına göre hesaplanan 314,48 TL’nin davalılardan alınarak davacıya verilmesine” bentlerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.11.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.