Esas No: 2016/28769
Karar No: 2016/23141
Karar Tarihi: 10.10.2016
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/28769 Esas 2016/23141 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, ikramiye tutarları farkının tespiti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, kanundan kaynaklı bir kısım ek ödemeleri hak etmiş olmasına karşın kendisine ödeme yapılmadığını beyanla haklarının hüküm altına alınmasını ve maaş nakil ilmühaberinin yeniden tespit edilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davacının herhangi bir alacağı bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 114/1-b. maddesi uyarınca yargı yolunun caiz olmaması sebebiyle, aynı Kanun"un 115/2. maddesi gereğince davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemiz kararı ile mahkemece verilen görevsizlik kararı onanmıştır.
Uyuşmazlık mahkemesi incelemesinden geçen dosyada mahkeme 2014/... esas, 2014/... sayılı ve devamı seri kararları ile özel hukuk hükümlerine göre çözülecek bir dava bulunduğundan adli yargı yerinin görevli olduğu sonucuna varılmıştır.
Söz konusu karar ardından yerini esasa kayıt ile incelenen dosyada ilk derece mahkemesi yeniden görevsizlik kararı ile idari yargıyı görevli bulmuştur.
2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişi hakkında Kanun"un 29. maddesinde, bölümlerin ve genel kurulun kararlarının kesin olduğu, 30. maddesinde ise görev konusundaki ilke kararlarının, uyuşmazlık mahkemesini ve bütün yargı mercilerini bağlayacağı belirtilmiştir. Uyuşmazlık mahkemesinin gerek görev gerek hüküm uyuşmazlığı konusunda verdiği kararların kesin olduğu, ilgili yerleri ve kişileri bağladığı, geciktirilmeksizin uygulanması gerektiği görülmektedir. Buna göre kararlara karşı kanun yollarına başvurulamayacak ve düzeltme istenemeyecektir. Uyuşmazlık mahkemesinin görevli saydığı mahkeme göreve ilişkin kurallar da değişiklik olması durumu hariç yeniden görevsizlik kararı veremeyecektir.
Bu sebeple mahkemece dosyaya ilişkin olarak verilen ve adli yargının görevli olduğunu bildiren Uyuşmazlık Mahkemesi kararı dikkate alınmaksızın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 114/1-b. maddesi uyarınca "yargı yolunun caiz olmaması" sebebiyle aynı Kanun"un 115/2. maddesi uyarınca usulden reddine karar verilmesi hatalı olup esasa girilerek karar verilmesi gerekmektedir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.