14. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi



Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 04/01/2011 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 12/02/2020 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, İcra ve İflas Kanununun 121. maddesi uyarınca alınan yetki belgesine istinaden alacaklı tarafından açılan ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, davalılardan borçlu ...’ın borcundan dolayı İcra ve İflas Kanununun 121. maddesi uyarınca icra mahkemesinden alınan yetki belgesine istinaden davalının elbirliği halinde maliki olduğu ...ili, ... ilçesi, ...Mahallesi 603 ada, 4 parsel 21 ve 22 numaralı bağımsız bölümler ile ...ili, ... ilçesi, ... Köyü 267, 273, 298, 317, 355, 375, 377, 390, 531, 541 ve 501 parsel sayılı taşınmazlar üzerindeki ortaklığın satışı suretiyle giderilmesini istemiştir.
Davalılar, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile ortaklığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmün bir kısım davalılar vekili tarafından temyizi üzerine Dairemiz 11.11.2019 tarih 2016/10557 Esas, 2019/7535 Karar sayılı ilamıyla "...elbirliği mülkiyetine tabi dava konusu taşınmazlar üzerindeki ortaklığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmiş ise de, dava konusu taşınmazların 09.10.2014 tarihinde elbirliği mülkiyetinin paylı mülkiyete çevrildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda mahkemece; taşınmazlardaki borçlunun paylarının satışı mümkün hale geldiğinden davacının dava açmakta hukuki yararı kalmayacağı göz önüne alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir." şeklindeki gerekçe ile kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Tarafların, davanın görülmesi ve sonuçlandırılması için ödedikleri paraların tümüne yargılama giderleri denir. Keşif giderleri, tanık ve bilirkişiye ödenen ücret ve giderler, yargılama sırasında yapılan diğer tüm giderler, vekille takip edilen davalarda kanun gereğince takdir olunacak vekalet ücreti yargılama giderleri kapsamındadır (HMK m 323).
Kural olarak yargılama giderleri davada haksız çıkan yani aleyhine hüküm verilen tarafa yükletilir (HMK m 326). Yargılama giderlerine mahkemece resen hükmedilir. Yargılama gideri tutarı, hangi tarafa ve hangi oranda yükletildiği ve dökümü hüküm altında gösterilir ( HMK m. 332 / 1, 2 ).
Somut olayda; davacı vekili davalı ..."dan alacaklı olduğunu belirterek icra mahkemesinden aldığı yetkiyle İcra İflas Kanunu"nun 121. maddesine dayanarak dava konusu taşınmazlar hakkında ortaklığın giderilmesi davası açmıştır.
Mahkemece, taşınmazlar üzerindeki elbirliği mülkiyetinin paylı mülkiyete çevrilmesi nedeniyle taşınmazlardaki borçlunun paylarının satışı mümkün hale geldiğinden davacının dava açmakta hukuki yararı kalmayacağı göz önüne alınarak davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili, 04.01.2011 tarihinde ortaklığın giderilmesi davası açtığı sırada taşınmaz üzerinde tarafların elbirliği halinde mülkiyeti bulunduğundan borçlunun payının tek başına haczi veya satışı mümkün olmadığından, davacı davasını açarken ortaklığın satış suretiyle giderilmesini talep etmekte haklı olduğundan yargılama giderlerinin davacıdan alınmasına karar verilmesi doğru değildir.
Yargılama giderlerinin borçlu ..."dan tahsil edilerek davacıya verilmesi şeklinde hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru olmamış, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 16.11.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.Başkan