Danıştay 4. Daire 2016/9049 Esas 2021/663 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/9049
Karar No : 2021/663

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- …
2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü)

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek aleyhlerine olan hüküm fıkralarının taraflarca bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına tarh edilen 2009 yılı vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve 2009/1-3, 4-6, 7-9, 10-12 dönemleri geçici vergiler ile 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi ve 355/2. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının … adlı internet sitesi üzerinden, 2009 takvim yılında KDV hariç toplam 358.143,73 TL satış yaptığının tespiti üzerine, %6 kârlılık oranı üzerinden gelir vergisi matrahı hesaplanarak dava konusu tarhiyatların yapıldığı, tespit edilen matrah farklarının somut delillere dayandırıldığı, kayıt ve beyan dışı bırakılan kazanç üzerinden davacı adına 2009 yılı için yapılan vergi ziyaı cezalı gelir vergisi tarhiyatı ile 2009/1-3, 4-6, 7-9, 10-12 dönemlerine ait gelir geçici vergileri için kesilen vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı, geçici vergi asıllarında ve 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi ve 355/2. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Davacı tarafından, incelemecinin banka hareketlerinin tümünü satış olarak değerlendirdiği, hesap hareketleri içerisinde kendi yatırdığı paraların olduğu, açıklamasız ve "borç" vs. açıklamalı havalelerin de olduğu, %6 kârlılık oranının afaki olarak belirlendiği, giderinin dikkate alınmadığı ileri sürülmektedir.

TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Davalı idare tarafından, mahsup dönemi geçmiş geçici vergi aslının re'sen ve ikmalen tarh edilerek mükellefe tebliğ edilmesinin yasanın açık emri olduğu, geçici vergiye bağlı vergi ziyaı cezasının tahakkuk ve tahsilinin sağlanabilmesi için vergi aslının da tahakkuk etmesi gerektiği, aksinin mükellefin menfaatine aykırı olacağı, zaten geçici vergi aslının mükelleften aranmayacağı, özel usulsüzlük cezalarının da hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının gelir vergisi, geçici vergi, vergi ziyaı cezaları ve 213 sayılı Kanunun 355/2. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin kısmının oybirliğiyle, 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin kısmının …'in karşı oyu ve oyçokluğuyla ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/02/2021 tarihinde karar verildi.


(X) KARŞI OY :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesinde, verilmesi ve alınması icap eden fatura, gider pusulası, müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzlarının verilmemesi ve alınmaması veya düzenlenen bu belgelerde gerçek meblağdan farklı meblağlara yer verilmesi halinde; bu belgeleri düzenlemek ve almak zorunda olanların her birine maddede belirtilen tutarda özel usulsüzlük cezası kesileceği düzenlenmiştir.
Aynı Kanun'un "Ceza Kesmede Zamanaşımı" başlıklı 374. maddesinde de 353 ve mükerrer 355. maddeler uyarınca kesilecek usulsüzlük cezalarında, usulsüzlüğün yapıldığı yılı takip eden yılın birinci gününden başlayarak beş yıl içinde ceza kesilebileceği hükme bağlanmıştır.
Dosyanın incelenmesinden, 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının 2009 yılına ilişkin olduğu ve hesap döneminin kapanmasından sonra 2014 yılında düzenlendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır.
Bu düzenlemelere göre, özel usulsüzlük cezasını gerektiren, Kanun'un 353. maddesinde düzenlenen eylemlerin gerçekleştiğinin tespiti halinde, 374. maddede belirtilen zamanaşımı süresi içerisinde olmak kaydıyla her zaman kesilebileceği, cezaların sadece hesap dönemi içerisinde kesilebileceğine ilişkin herhangi bir hükmün bulunmadığı, bu durumda hesap dönemi kapandıktan sonra da özel usulsüzlük cezası kesilmesi yasa gereği olduğundan, Vergi Mahkemesi kararının bu kısmının bozulması gerektiği görüşüyle karara katılmıyorum.