Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/25623 Esas 2016/2245 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/25623
Karar No: 2016/2245
Karar Tarihi: 01.03.2016

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/25623 Esas 2016/2245 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Ankara 40. Noterliği’nden aldığı vekaletname ile arsaları satması için yetkilendirilen katılanın arsalarını sattıktan sonra bedellerini katılana vermemesi sebebiyle hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan yargılandı. Sanık suçlamaları kabul etmemesine rağmen, katılan tazminat davası açtı ve mahkeme sanığın alacak-borç ilişkisi bulunmadığını ve satış bedellerinin verilmediğini tespit etti. Ancak, mahkeme sanığın suç işlediği gerekçesiyle beraat kararı verdikten sonra, kararın temyiz edilmesi sonucu Yargıtay sanığın suç işlediğine hükmederek, mahkeme kararını bozdu. Kararda, subuta eren eylemin sanık açısından suç teşkil ettiği belirtilerek mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği ifade edilmiştir.
5217 sayılı yasanın 5237 sayılı yasa ile değiştirilerek kabul edilen 5271 sayılı CMK'nın yürürlüğe girdiği; Mahkeme kararına göre ise, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak bozulması kararlaştırılmıştır.

15. Ceza Dairesi 2013/25623 E. , 2016/2245 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : .............. Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, o yer Cumhuriyet savcısı ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, arsalarını satması için Ankara 40. Noterliğinin 13.06.2005 tarih ve 22699 yevmiye numarasıyla sanığa vekaletname verdiği, sanığın almış olduğu vekaletname kapsamında suça konu taşınmazları satarak bedellerini aldığı halde katılana vermeyerek hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda,
Katılanın aşamalarda değişmeyen ifadesinde, sanığın vekalete istinaden satmış olduğu taşınmazların bedellerini kendisine vermediğini ve sanık ile arasında alacak-borç ilişkisi bulunmadığını belirterek şikayetçi olması, sanığın imar çalışmaları karşılığında katılandan alacağı olduğunu bu nedenle sözkonusu parayı vermediğini söylerek atılı suçu kabul etmemesine karşın, katılan tarafından açılan tazminat davasında bu hususu ispat edememesi nedeniyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi ve hukuk davasının da Yargıtay incelemesi sonucunda onandığının anlaşılması karşısında, eylemin subüta erdiği ve sanığın yüklenen suçtan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, somut olaya uygun düşmeyen gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, o yer Cumhuriyet savcısı ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 01.03.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.