Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 4. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 809-101

Sanık ...’ün imar kirliliğine neden olma suçundan CMK’nın 223/2-a maddesi uyarınca beraatine ilişkin ... 4. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 21.02.2013 tarihli ve 1738-118 sayılı hükmün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 29.09.2014 tarih ve 25232-27433 sayı ile;
"Sanığın, evinin terasına duvarları tuğla ile örülmüş, sıvaları yapılmamış, keşif tarihi itibarı ile çatısı OSB malzeme ile kapatılmış, 12,72 m²"lik kömürlük yaptığının, yapı tatil tutanağı, keşif ve bilirkişi raporu ile sabit olması karşısında, ruhsatsız ve imara aykırı olarak inşa edilen kömürlüğün 3194 sayılı İmar Kanunu"nun 5. maddesi kapsamında bina niteliğinde bulunduğu ve eylemin imar kirliliğine neden olma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, kanuni olmayan gerekçe ile beraat kararı verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkemece 05.02.2015 tarih ve 809-101 sayı ile bozmaya direnilerek önceki hüküm gibi sanığın beraatine karar vermiştir.
Direnme kararına konu bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.02.2018 tarihli ve 102227 sayılı "Bozma" istekli tebliğnamesi ve Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 30.03.2018 tarihli ve 1917-4689 sayılı görevsizlik kararı ile dosya 6763 sayılı Kanun"un 36. maddesiyle değişik CMK"nın 307. maddesi uyarınca kararına direnilen Daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 4. Ceza Dairesince 04.07.2018 tarih ve 3424-13269 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gelen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı imar kirliliğine neden olma suçunun unsurları itibarıyla oluşup oluşmadığının belirlenmesine ilişkin ise de Yargıtay İç Yönetmeliği’nin 27. maddesi uyarınca öncelikle dava zamanaşımının gerçekleşip gerçekleşmediğinin değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
... Cumhuriyet Başsavcılığının 02.11.2012 tarihli ve 90767-33584-11612 sayılı iddianamesi ile; sanık hakkında imar kirliliğine neden olma suçundan cezalandırılması istemiyle TCK’nın 184/1 ve 53. maddeleri uyarınca kamu davası açıldığı,
Sanığın sorgusunun 11.12.2012 tarihinde yapıldığı,
Yerel Mahkemece 21.02.2013 tarihinde sanığın yüklenen suçtan beraatine karar verildiği, söz konusu hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince bozma kararı verilmesi üzerine yargılama yapan Yerel Mahkemece 05.12.2015 tarihinde bozma öncesindeki hükümde direnilerek sanığın yüklenen suçtan beraatine karar verildiği,
Anlaşılmıştır.
TCK"nın 66. maddesinde; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça kamu davasının maddede yazılı sürelerin geçmesiyle düşeceği düzenlenmiş, maddenin birinci fıkrasının (e) bendinde de beş yıldan fazla olmamak üzere hapis ya da adli para cezasını gerektiren suçlarda bu sürenin sekiz yıl olacağı hüküm altına alınmıştır.
Aynı Kanun"un 67. maddesinin 3 ve 4. fıkraları uyarınca kesen bir nedenin varlığı hâlinde zamanaşımı, kesilme gününden itibaren yeniden işlemeye başlayacak ve ilgili suça ilişkin olarak kanunda belirlenen sürenin en fazla yarısına kadar uzayacaktır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun süreklilik gösteren birçok kararında açıkça vurgulandığı üzere, yargılama yapılmasına engel olup davayı düşüren hâllerden biri olan dava zamanaşımının yargılama sırasında gerçekleşmesi hâlinde, yerel mahkeme ya da Yargıtay, resen zamanaşımı kuralını uygulayarak kamu davasının düşmesine karar verecektir.
Bu açıklamalar ışığında ön soruna ilişkin olarak yapılan değerlendirmede;
Sanığa atılı imar kirliliğine neden olma suçunun yaptırımı TCK’nın 184. maddesinin ilk fıkrasında 1 yıldan 5 yıla kadar hapis cezası olarak öngörülmüş olup, aynı Kanun"un 66/1-e maddesi gereğince bu suça ilişkin asli dava zamanaşımı sekiz yıldır.
Daha ağır cezayı gerektiren başka bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan ve 25.09.2012 tarihinde gerçekleştirilen eylemle ilgili olarak, sanık hakkında dava zamanaşımını kesen en son işlem 11.12.2012 tarihli sorgu olup bu tarihten sonra zamanaşımını kesen veya durduran başkaca bir sebebin gerçekleşmediği gözetildiğinde, TCK"nın 66/1-e maddesindeki sekiz yıllık asli zamanaşımı süresi 11.12.2020 tarihinde dolmuş bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yerel Mahkemenin direnme kararına konu hükmünün, gerçekleşen dava zamanaşımı nedeni ile bozulmasına, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, 1412 sayılı CMUK"nın, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca karar tarihi itibarıyla uygulanması gereken 322. maddesine göre karar verilmesi mümkün olduğundan, TCK"nın 66/1-e ve CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- ... 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.02.2015 tarihli ve 809-101 sayılı direnme kararına konu hükmünün gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle BOZULMASINA,
Ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda 1412 sayılı CMUK"nın, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca karar tarihi itibarıyla uygulanması gereken 322. maddesine göre karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının TCK"nın 66/1-e, CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
2- Dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 05.10.2021 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.