Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, Hayvanı tehlikeli olacak şekilde serbest bırakma
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
TCK"nın 58/3. maddesi delaletiyle 177/1, 50/1-d, 50/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama ve hayvanı tehlike oluşturacak şekilde serbest bırakma suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusuru bulunmadığına, savunmasının alınmadığına ilişkin yerinde görülmeyen sair itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 177. maddesinde tanımlanan suçun tehlike suçu olması karşısında, suçun oluşabilmesi için bu gibi hayvanların bir zarar meydana getirmesi şartı aranmadığı, bu itibarla bir zarar meydana gelmesi durumunda, eylemin vasıf değiştireceği ve sanığın en ağır cezayı gerektiren suçtan sorumlu olacağı, somut olayda; sanığın sahibi olduğu köpeğin katılanı yaralamış olması nedeniyle tehlikenin gerçekleştiği ve eylemin taksirle yaralama suçunu oluşturduğu,
Zarar suçu olan taksirle yaralama suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verildiği hallerde, ayrıca tehlike suçu olan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçundan cezalandırılma imkanı bulunmamakta ise de, herhangi bir nedenle zarar suçundan cezalandırılabilme imkanının ortadan kalktığı durumlarda, koşulları bulunmakta ise tehlike suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verilmesi gerekmektedir.
Taksirle yaralama suçuna yönelik şikayetten vazgeçme karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 73/1 ve 89/5. maddeleri uyarınca sanık hakkında taksirle yaralama suçundan soruşturma ve kovuşturma yapılamayacağı, ancak, sanığın sabit eyleminin ayrıca re"sen takibi mümkün bulunan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçunu oluşturacağı gözetilerek, sanığın 5237 sayılı TCK"nın 177. maddesi uyarınca mahkumiyetine karar vermek gerekirken, taksirle yaralama ve hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçlarından mahkumiyete karar verilmesi,
Sanık hakkında tayin olunan hapis cezasının 2 ay süreyle köpek beslemekten yasaklanma tedbirine çevrilmesine rağmen, TCK"nın 50/5. maddesi gereğince esasen bu mahkumiyetinin de tedbir olduğu gözetilmeyerek, sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden “Taksirle yaralama” suçundan kurulan hükmün, hüküm fıkrasından tümüyle çıkartılarak, yerine taksirle yaralama suçuna yönelik katılanan kolluk aşamasında şikayetçi olmaması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 73/1 ve 89/5. maddeleri uyarınca davanın düşmesine karar verilmek, hayvanı tehlikeli olacak şekilde serbest bırakma suçundan kurulan hükümden TCK"nın 58/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafın çıkarılması suretiyle hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.