Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/28840 Esas 2013/995 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/28840
Karar No: 2013/995
Karar Tarihi: 21.01.2013

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/28840 Esas 2013/995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçlamasıyla sanık hakkında verilen akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri cezasını ve denetimli serbestlik süresini belirlerken yapılan hatalar nedeniyle kararı bozdu. Sanık, müştekinin otel odasında kaldığı sırada cebinden para çalmakla suçlanmıştır. Temyiz talepleri incelenirken, Üst Cumhuriyet Savcısının temyiz talebi yasal süresinden sonra verildiği için reddedildi. TCK'nın 53. maddesi uyarınca sanık hakkında akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri kararı verilmesine rağmen TCK'nın 143. maddesi uyarınca yapılan hesap hatası nedeniyle fazla ceza verilmiş ve denetimli serbestlik süresi belirleme görevinin infaz aşamasındaki mahkemeye ait olduğu belirtilmiştir.
Kanun Maddelerinin Açıklaması:
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK\"nın 310/3. maddesi
- TCK'nın 142/1-b maddesi
- TCK'nın 143. maddesi
- TCK'nın 32 ve 62 maddeleri
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasanın 108/4, 5, 6. fıkraları
- TCK’nın 58/7. maddesi

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/28840 E. , 2013/995 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I- Üst Cumhuriyet Savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
Üst Cumhuriyet Savcısının 28.02.2008 tarihinde verilen kararı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 310/3. maddesinde öngörülen yasal bir aylık süresinden sonra 09.04.2008 tarihinde temyiz etmiş olduğu anlaşıldığından, temyiz isteğinin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II- Sanık ... müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında sonuç ceza olarak hapis cezası yerine akıl hastalarına özgü güvenlik tedbirine karar verildiği anlaşıldığından tebliğnamedeki TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bozma isteyen 2 numaralı düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanık ile müştekinin aynı otel odasında kaldıkları sırada, sanığın müştekinin yastık altına koyduğu pantolonunun cebinden parasını çalması şeklindeki eylemin TCK"nın 142/1-b maddesi kapsamında kalmasına rağmen yazılı şekilde uygulama yapılması,
2- Sanık hakkında TCK"nın 143. maddesi uyarınca artırım yapıldığında, hesap hatası sonucu 3 yıl 3 ay 18 gün yerine fazla ceza tayin edilmiş olması ve buna bağlı olarak daha sonra TCK"nın 32 ve 62 maddeleri uyarınca indirim yapıldığında hesap hatalarının devam etmesi nedeniyle sanık hakkında fazla ceza tayin edilmiş olması,
3- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasanın 108/4, 5, 6. fıkralarında “Hakim, mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirler. Tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde, koşullu salıverilmeye ilişkin hükümler uygulanır. Hakim, mükerrir hakkında denetim süresinin uzatılmasına karar verebilir. Denetim süresi en fazla beş yıla kadar uzatılabilir.”hükmünü düzenlemiştir. Buna göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye aittir. Buna göre; hüküm kurulurken mükerrir olan sanık hakkında TCK’nın 58/7. maddesi uyarınca “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresininde belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 21.01.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.