a sürüklenen çocuk müdafiin bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine - ancak; - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9346 Esas 2019/4031 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9346
Karar No: 2019/4031
Karar Tarihi: 27.02.2019

a sürüklenen çocuk müdafiin bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine - ancak; - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9346 Esas 2019/4031 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, karşılıklı yaralama öncesi tartışmadan sonra haksız hareketin hangi taraftan geldiği konusunda farklı beyanlar veren taraflar arasında yer alıyor. Tanıkların beyanlarına başvurularak olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durulduktan sonra, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlemeyi başaramayan mahkeme, sanık lehine haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmesi gerektiğini belirtiyor. Bunun yanı sıra, suç tarihinde 15-18 yaş grubunda olan sanık hakkında Çocuk Koruma Kanunu'nun gereğince sosyal inceleme raporu alınmadan veya bu yönde inceleme yaptırılmadan hüküm kurulması da bozma nedenleri arasında yer alıyor. Hükmün bu nedenlerle bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi: Haksız tahrik
- TCK'nin 50/1. maddesi: Seçenek yaptırımlar
- TCK'nin 50/3. maddesi: Hükümlünün yaşı veya durumu nedeniyle cezanın çevrilmesi
- 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35/1. maddesi: Sosyal inceleme raporu alınması gerekliliği

3. Ceza Dairesi 2018/9346 E. , 2019/4031 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Suça sürüklenen çocuk müdafiin bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Taraflar arasında karşılıklı yaralama öncesi tartışmanın yaşandığı olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, soruşturma aşamasında beyanlarına başvurulan ve doğrudan görgüye dayalı bilgi sahibi oldukları anlaşılan tanıklar ... ve... beyanlarına başvurularak, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durulduktan sonra, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre;
2) Suça sürüklenen çocuğun fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmadığı ve dosyada mevcut adli sicil kaydına göre sadece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar olduğu anlaşılmakla, hükmolunan kısa süreli hapis cezasının TCK"nin 50/3. maddesindeki zorunluluk gereğince, TCK"nin 50/1. maddesinde düzenlenen seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi gerektiğinin değerlendirilmemesi,
3) Suç tarihinde 15 - 18 yaş grubunda olan suça sürüklenen çocuk hakkında, 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 35/1. maddesi gereğince sosyal inceleme raporu aldırılmadan veya aynı maddenin 3. fıkrasına göre bu yönde inceleme yaptırılmamasının gerekçesi kararda gösterilmeden hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 27.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.