Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20841 Esas 2019/5411 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/20841
Karar No: 2019/5411
Karar Tarihi: 07.03.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20841 Esas 2019/5411 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2017/20841 E.  ,  2019/5411 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı vekili,davacının 1992 yılı ile 2014 yılı Mayıs ayı arasında makine operatörü olarak net 2.700,00 TL ücret ile aralıksız çalıştığını, davalı ile davacının üyesi olduğu sendika arasında toplu iş sözleşmesi imzalandığını, 01/03/2011-28/02/2013 dönemini kapsayan 14. dönem toplu iş sözleşmenin 99. maddesinde fazla çalışma ücretinin %75 zamlı ödeneceğinin imza altına alındığını, ancak davacının fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini belirterek fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
    Davalı vekili, davacının müvekkil idareye bağlı birimlerde çalıştığı süre boyunca fazla çalışma ücretleri için zamanında ön olurlarının alındığını ve yaptığı her türlü fazla çalışmalarının ödemesinin yapıldığını, Karayolları Genel Müdürlüğünün bir devlet kurumu olup bütün işçilerine çalışmalarının karşılığını eksiksiz ödediğini, davacının çalıştığı dönemde ödenmeyen fazla mesai ücreti alacağının olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
    Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmiştir.
    Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
    2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır. Her ne kadar Mahkemece davacının çalıştığı yerin resmi kurum niteliğinde olmasına göre kurum kayıtlarına itibar edilmesi gerektiği, tanık beyanları ile sonuca gidilemiyeceği, bu nedenle davacının fazla mesaiyi ispatlayamadığı gerekçesi ile fazla mesai alacağının reddine karar verilmiş ise de; dosya kapsamında davalı kuruma ait çalışma kayıtlarının bulunmadığı, ayrıca davalının resmi kurum olması nedeniyle tanık beyanları ile ispatlanamayacağı kabulününde hatalı olduğu anlaşılmaktadır.
    Somut olayda, davacı tarafın dava dilekçesi ile bilirkişi raporuna itiraz dilekçesinde çalışma nöbet listelerinin şube şeflikleri ile bölge müdürlüklerinden teminini talep ettiği,ancak Mahkemece bu yönde araştırma yapılmadan karar verildiği anlaşılmaktadır. Davacı tarafın temyiz dilekçesi ekinde de bir kısım nöbet çizelgesi sunduğu anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca Mahkemece, davacının temyiz dilekçesi ekinde sunduğu çizelgelerde dikkate alınarak talep ettiği çalışmaya ilişkin tüm kayıtlar getirtilerek,davacının çalışma dönemine ait bilgi ve belgelerin bir bütün olarak değerlendirilmesi ve ulaşılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, bunun yapılmayarak eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alman temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07/03/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.








    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.