Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : (Kapatılan) 3. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 132-18
Sanık ... hakkında katılan ..."i kasten yaralama suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, sanığın beraatine ilişkin ... 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 18.02.2016 tarihli ve 332-145 sayılı hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesince 12.12.2017 tarih ve 2841-16438 sayı ile;
“...Müştekinin karakolun önüne gelmesine neden olan ..., ... ve ... ile aralarında geçen olaylar sırasında yaralanmadığının, bunlar ile arasında tehdit ve hakaret suçlarına ilişkin ihtilaf bulunduğunun, müştekinin şikâyetçi olmak için karakol önüne geldiği sırada adı geçen şahıslarla karşılıklı tartışmaya girdiğinin, bu durumu gören polis memurlarının müştekiyi zor kullanarak karakol içerisine soktuklarının anlaşılmasına, müştekinin karakol içerisinde kafasını duvarlara vurduğunun iddia edilmesine karşılık, alınan raporlarında kafa travmasının varlığına ilişkin herhangi bir tespit bulunmamasına, müştekinin adli raporlarında, kollarında ve vücudunda çok sayıda yaygın vaziyette ekimotik alanlar tarif edilmesine, ayrıca 22/08/2012 tarih ve 39.216 sayılı ortopedi ve travmatoloji uzmanınca tanzim edilen adli raporunda supraspinatus kasında ve biseps tendonunda şüpheli yırtık saptandığının, 27/08/2012 tarih ve 39.289 sayılı üroloji uzmanınca tanzim edilen adli raporunda ise; sol peritetiküler sıvı artışı olduğunun belirtilmesine, tanık ..."in ve ..."un kovuşturma aşamasında alınan beyanlarında, müştekinin karakola sokulduktan sonra sanık ... ile tartışmaya girdiği, hakaret ve tehditlerde bulunduğu, sanık ..."in de tahrik altında kalarak onu beden yolu ile yaraladığının anlaşılması karşısında, tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafilerinin temin edilerek müştekinin ilgili Adli Tıp Kurumuna gönderilip, yaralanmasının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kati raporu alındıktan sonra, sonucuna göre sanığın üzerine atılı sübut bulan kasten yaralama suçundan mahkûmiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi," isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme ise 09.01.2020 tarih ve 132-18 sayı ile bozmaya direnerek önceki hüküm gibi sanığın beraatine karar vermiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20.04.2020 tarihli ve 30990 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesince 28.09.2020 tarih ve 19287-11793 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan nedenlerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı kasten yaralama suçunun sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de, Yargıtay İç Yönetmeliği’nin 27. maddesi uyarınca öncelikle, Yerel Mahkeme kararının eylemli uyma sonucu verilen yeni hüküm niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçelerle veya sonradan yürürlüğe girip lehe hükümler içermekle uygulanması gereken yeni kanun normlarına dayanarak hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, özde direnme kararı olmayıp, yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtayın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanığın kasten yaralama suçundan beraatine ilişkin ilk hükmün Özel Dairece, "... katılanın karakolun önüne gelmesine neden olan ..., ... ve ... ile aralarında geçen olaylar sırasında yaralanmadığının, bunlar ile arasında tehdit ve hakaret suçlarına ilişkin ihtilaf bulunduğunun, katılanın şikâyetçi olmak için karakol önüne geldiği sırada adı geçen şahıslarla karşılıklı tartışmaya girdiğinin, bu durumu gören polis memurlarının katılana zor kullanarak karakol içerisine soktuklarının anlaşılmasına, katılanın karakol içerisinde kafasını duvarlara vurduğunun iddia edilmesine karşılık, alınan raporlarında kafa travmasının varlığına ilişkin herhangi bir tespit bulunmamasına, katılanın adli raporlarında, kollarında ve vücudunda çok sayıda yaygın vaziyette ekimotik alanlar tarif edilmesine, ayrıca 22.08.2012 tarih ve 39.216 sayılı ortopedi ve travmatoloji uzmanınca tanzim edilen adli raporunda supraspinatus kasında ve biseps tendonunda şüpheli yırtık saptandığının, 27.08.2012 tarih ve 39.289 sayılı üroloji uzmanınca tanzim edilen adli raporunda ise; sol peritetiküler sıvı artışı olduğunun belirtilmesine, tanık ..."in ve ..."un kovuşturma aşamasında alınan beyanlarında, katılanın karakola sokulduktan sonra sanık ... ile tartışmaya girdiği, hakaret ve tehditlerde bulunduğu, sanık ..."in de tahrik altında kalarak onu beden yolu ile yaraladığının anlaşılması karşısında, tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafilerinin temin edilerek müştekinin ilgili Adli Tıp Kurumuna gönderilip, yaralanmasının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kati raporu alındıktan sonra, sonucuna göre sanığın üzerine atılı subüt bulan kasten yaralama suçundan mahkûmiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi ..." isabetsizliğinden bozulmasından sonra, Yerel Mahkemece tensip zaptının 3 ve 4 no"lu ara kararları uyarınca katılandaki yaralanmanın niteliğinin belirlenmesi amacıyla ilgili Sağlık Kurumlarından tedavi evraklarının istenmesine karar verildiği, evraklar geldikten sonra Kütahya Adli Tıp Kurumundan rapor alındığı ve bozmanın gereğinin yerine getirilmeye çalışıldığı, ancak bozma ilamına direnilmesine karar verilerek hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, Yerel Mahkemenin son uygulaması direnme kararı niteliğinde olmayıp, yeni hüküm niteliğindedir. Bu yeni hükmün doğrudan Ceza Genel Kurulunca ele alınması mümkün olmadığından, dosyanın temyiz incelemesi için Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ;
Açıklanan nedenlerle;
... 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 09.01.2020 tarih ve 132-18 sayılı karar yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 1. Ceza

Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 28.09.2021 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.