Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/18346 Esas 2014/18643 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kahramanmaraş 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ :25.11.2013
NUMARASI :Esas no:2013/329 Karar no:2013/955

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, kocanın kabul edilen boşanma davası, kusur belirlemesi, manevi tazminat, nafakalar ve kişisel ilişki yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Toplanan delillerden; davacı-davalı kadının, eşiyle birlikte olmak istemediğini ve onu babası gibi gördüğünü söylediği, eşine hakaret ettiği ancak, davalı-davacı kocanın, Kahramanmaraş 2. Aile Mahkemesinin 2013/131-132 D. iş sayılı dosyası ile kadına eve dön ihtarı çektiği ve bu şekilde, davacı-davalı kadından kaynaklanan kusurlu davranışları affettiği, en azından hoşgörü ile karşıladığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, eşine sürekli küfür ve hakaret eden, eşini evden kovan ve müşterek çocuğun doğumu ile ilgilenmeyen, eşinin üzerine yürüyen koca, boşanmaya neden olan olaylarda tam kusurludur. Hiç kimse kendi kusuruna dayanarak dava açamayacağına göre, davalı-davacı kocanın boşanma davasının reddi gerekirken; kabulü usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 TBK.md.50 ve 52 ) dikkate alınarak davacı-davalı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
4-Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davacı-davalı kadının ağır ya da eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. md.4 TBK. md. 50, 51, 52, 58) dikkate alınarak davacı-davalı kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2, 3 ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.29.09.2014 (Pzt.)