MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz dilekçelerinin incelenmesinde, katılan sanık ..."ın sadece "sanık sıfatı" ile kendisi hakkında kurulan mahkumiyet hükmünü; diğer katılan sanık ..."in ise "katılan sanık" sıfatı ile hem kendisi hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerini hem de sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz ettiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın ve katılanın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Sanık ve katılanın olayın çıkış sebebini ve gelişimini farklı şekilde anlattıkları, tanıklar ... ve ..."ın katılanın arkadaşları olup, tam olarak tarafsız olmadıkları, olay günü sanık ve tanık...tartışırken, katılan ..."in tartışmaya dahil olduğu, bu kez de sanık ve katılanın tartışmaya başladıkları, karşılıklı küfür ettikleri ancak; ilk kimin küfür ettiğinin şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Daireleri"nin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden, daha vahim olaylarda uygulama olanağı bulunan (3/4) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
c) 5237 sayılı TCK"nin 49/2. ve 50/1-a maddeleri gereğince, hükmedilen 1 yıl veya daha az süreli hapis cezaları kısa süreli hapis cezası olup, adli para cezasına çevrilebileceği gözetilmeden, sanık hakkında hükmedilen "1 yıl 15 gün" hapis cezası kısa süreli olmadığı halde, TCK"nin 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi,
d) Sanık hakkında hükmedilen hapis cezası kısa süreli olmadığı halde TCK"nin 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilerek, mükerrir olan sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamaz hale getirilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 27.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.