Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/2508 Esas 2019/1985 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2508
Karar No: 2019/1985
Karar Tarihi: 13.02.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/2508 Esas 2019/1985 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin tefecilik suçundan yargılandığı bir davada, mahkumiyet yerine beraat kararı vermiştir. Mahkeme, tefecilik suçunun kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesiyle oluştuğunu ancak suçun unsuru olarak birden fazla kişiye faiz karşılığı ödünç para verilmesinin aranmadığını belirtmiştir. Ayrıca, tefecilik suçu kapsamında bulunması için ödünç para verme eylemlerinin kazanç elde etme amaçlı olması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, sanığın arkadaş vasıtasıyla tanıdığı mağdura para verdiği ancak mağdurun para almadığı için borç alacağı için senet verdiği ifade edilmiştir. Mahkeme, kararın yetersiz gerekçeyle verildiği ve CMK'nın bazı maddelerine aykırı davranıldığı gerekçesiyle kararı bozmuştur.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 241. maddesi: Tefecilik suçu
- CMK'nın 223/2-e maddesi: Hüküm fıkrasında sanığın suç tarihindeki durumu, kişiliği, sosyal, ekonomik, ailevi ve kültürel durumu gibi hususlar açıklanmamışsa fıkrada belirtilen kişilerin bu hususlara ilişkin beyan ve görüşlerine yer verilir.
- CMK'nın 232/6. maddesi: Hüküm fıkrasında suçun niteliği ve mahiyeti hakkında yeterli bilgi verilmemişse veya hükmün gerekçeli bölümünde yeterli inceleme yapılmamışsa karar açıklanırken bu eksikliklerin giderilmesi veya maddi hatanın düzeltilmesi talep olunabilir.
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi: Yargıtay tarafından bozulan kararlarda, yeniden yargılama olanağı tanınması gerektiği belirtilmiştir.
- CMUK'nın 321. maddesi: Yargıtay'ın kararını verirken

5. Ceza Dairesi 2017/2508 E. , 2019/1985 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli olması, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/05/2015 gün ve 2014/4-655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere kişiler arasında doğmuş bir alacak borç ilişkisine dayanmayan kazanç elde etme amaçlı ödünç para verme eylemlerinin tefecilik suçu kapsamında bulunması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda, sanığın arkadaş vasıtasıyla tanıdığı için mağdura para verdiğine ilişkin savunması ve mağdurun sanıktan para almak için gittiğine ancak para almadığına ve borç alacağı para için senet verdiğine ilişkin beyanı karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanığın, tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yaptırılması, varsa alacaklısı ... olan icra dosyalarının getirtilip incelenmesi ve dosyada borçlu olarak görünen kişilerin sanıktan faiz karşılığı ödünç para alıp almadıkları hususunda tanık sıfatıyla dinlenilmesi sonrasında hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Hüküm fıkrasında CMK"nın 223/2-e maddesine yer verilmeyerek aynı Kanunun 232/6. maddesine aykırı davranılması,

.../...
-2-

Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

Ö/O