9. Hukuk Dairesi 2014/17725 E. , 2015/31607 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 32. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/03/2014
NUMARASI : 2013/274-2014/103
Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalılara ait lojistik deposunda depo elemanı olarak 13.10.2004-17.08.2011 tarihleri arasında çalıştığını, son aylık ücretinin 825.00 TL olduğunu, aylık 150.00 TL yemek parası aldığını, servis hizmetinden yararlandığını, iş akdinin haklı bir sebep olmaksızın sona erdirildiğini, yıllık ücretli izinlerinin kullandırılmadığını, işyerinde haftanın 5 günü 08.30-19.00 saatleri arasında, Cumartesi günleri ise 08.30-13.00 saatleri arasında çalıştığını, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, 2011 yılının Temmuz ayı ücretinin elden ödenen kısmı ile Ağustos ayı 17 günlük ücretinin hiç ödenmediğini, işyerinde dini bayramlar dışında kalan genel tatil günlerinde çalıştığını ancak genel tatil ücretinin ödenmediğini, her iki davalının da aynı kişilere ait olduğunu, aralarında organik bağ bulunduğunu, bu nedenle işçilik alacaklarından müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğunu iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, ulusal bayram-genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti ve ücret alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının T. çalışanı olduğunu. R. ile davacı arasında fiili ve hukuki bir ilişki bulunmadığını, her iki davalı şirketin farklı tüzel kişilikler olduğunu, davacının davalı işyerinde 03.10.2004-22.08.2011 tarihleri arasında çalıştığını, son aylık ücretinin brüt 900.00 TL olduğunu, yemek ve ulaşım yardımının bulunmadığını, davacının 17.08.2011 tarihinden sonra işe devamsızlık yapması nedeniyle iş akdinin sona erdirildiğini, işyerinde haftanın 5 günü 1 saat dinlenmesi ile 09.00-19.00 saatleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışma yapılmadığını, davacının tüm senelik izinlerini kullandığını, alacakların zamanaşımına uğradığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalılar arasında asıl- alt işveren ilişkisi olduğu davacı ile davalı işverenin depo müdürü arasında 17/08/2011 tarihinde tartışma yaşandığı, tartışma sırasında müdürün davacıya hakaret ederek işyerinden kovduğu gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti taleplerinin kabulüne, ücret alacağı ile ulusal bayram genel tatil ücreti taleplerinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar yasal süresi içinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının hak kazandığı kıdem tazminatı miktarı bilirkişi raporunda tespit edildiği üzere net 9,403,71 TL iken, mahkemece davacının talebi de aşılarak hüküm fıkrasında 9,473,71 TL kıdem tazminatına hükmedilmesi hatalıdır.
3- Davacının yıllık izin ücreti ile fazla mesai ücreti net hesaplamasında SGK primi ile işsizlik sigorta primi kesintilerinin yapılmaması hatalıdır.
4- Mahkemece davacının ücret alacağı ile ulusal- bayram genel tatil ücreti taleplerinin tamamen reddedilmesine rağmen davalı lehine hükmedilen vekalet ücretinin eksik hesaplanması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 09.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.