MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, konut dokunulmazlığını ihlal ve hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıkların yokluklarında verilen karar, sanık ..."a 11.01.2011 tarihinde, sanık ..."na ise 01.03.2011 tarihinde tebliğ edilmiş ancak sanık ..."un o tarihte cezaevinde, sanık ..."nun ise askerde olduğu anlaşılmış ve sanık ... müdafiinin eski hale getirme ve temyiz talebi yerel mahkemece reddedilmiş olması karşısında, sanıklara yapılan tebliğatların geçersiz olması nedeniyle, mahkemenin temyiz talebinin reddine dair karar hukuki değerden yoksun olduğundan, sanık ..."nun ve sanık ... müdafiinin verdikleri temyiz dilekçeleri süresinde olduğu kabul edilerek ve 29.06.2011 tarih ve 2009-1415 E ve 2010-159 K. Sayılı temyizin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede,
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suç tarihinde sabıkasız olan sanık ... hakkında, belirlenen cezaların iki yıl ve iki yıldan az hapis cezası olması karşısında; 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin değerlendirilmesi zorunluluğu,
2-Sanıkların yakalandıkları sırada hırsızlığı yaptıkları yeri söyleyerek çaldıkları eşyaların kısmen müştekiye iadesini sağladıklarının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 168/4. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanma olanağının tartışılmaması,
3-Konut dokunulmazlığı ihlal suçu bakımından kurulan hükümde, eylemin birden fazla kişi tarafından işlendiğinin anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerekliliğinin gözetilmemesi,
4-Kabule göre de;
a-Konut dokunulmazlığını ihlal suçundan hüküm kurulurken uygulama maddesi olarak 116/1 maddesi yerine 151. maddenin yazılması suretiyle karışıklığa neden olunması,
b-5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin “a, b, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin “c” bendinde yazılı kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerekirken, hatalı biçimde yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin ve sanık ..."nun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, sanıkların ceza süresi bakımından kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 17/01/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.