Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/26985 Esas 2016/2012 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nun 157/1, 52/2-4 ve 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde sanık ...’nin katılanın yanına adres sorma bahanesiyle geldiği ve bu sırada diğer sanık ...’in de onların yanına gelerek parasının olmadığını ve yanında bulunan külçe altını alıp almayacaklarını sorduğu bunun üzerine ....’nin 1.000 TL vererek ....t’ten bir şeyler alıp katılana da hemşerim bunlar İranlı altını getirip burada ucuza satarlar paran yoksa parmağındaki yüzüğü ver sen de al demesi üzerine katılanın da parmağındaki altın yüzüğü verip külçe altına benzer çakmağı alıp kuyumcuya bozdurmak için gittiğinde altın olmadığını öğrendiği olayda; atılı suçun tüm dosya kapsamı ve deliller itibariyle sübut bulduğuna yönelik mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın suçun sübutuna ve cezanın bireyselleştirilmesine ilişkin ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, mahkumiyete ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 23/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.