Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/26015 Esas 2016/2003 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
...... Şirketi"ne katılan ....."ın 2002 adet hisseyle, sanık ....."ın ise 249 adet hisseyle ortak oldukları, adı geçen şirketin 19/08/2008 tarih ve 4 numaralı kararıyla şirket müdürlüğüne 10 yıl süreyle sanığın getirildiği ve yine bu kararla şirket alacaklarının tahsili ve bankalardan para çekme işlemlerinde şirkette çoğunluk hissesine sahip olan ve aynı zamanda şirketin muhasebecisi olan katılan ...."ın imzasının yanında şirket müdürü sanık ve diğer ortak ..."un müşterek imzaları ile yetkili kılınmasına karar verildiği, sanığın belirtilen karar uyarınca şirket alacaklarının tahsili ve bankalardan para çekme işlemleri hususlarında tek başına yetkili olmamasına rağmen 2008 ve 2009 yılları içerisinde 01/11/2010 tarihli bilirkişi raporuna göre toplam 120.807,01 TL tutarındaki şirket alacaklarını tek başına şirket borçlularından tahsil ettiği ve şirket alacağı olarak tahsil etmiş olduğu bu meblağı kendi kişisel harcamalarında kullandığı iddiasıyla yapılan yargılama sonucunda; sanık ile katılanın ........Şirketi"ne ortak oldukları ve aralarındaki uyuşmazlığın ortaklık ilişkisinden kaynaklanan hukuki ihtilaf mahiyetinde olduğu gözetilmeden, sanığın yasal unsurları itibariyle oluşmayan suçtan beraatine hükmedimesi gerekirken, yazılı şekilde mahkumiyetine hükmolunması,
Kabule göre de;
TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun“ sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/02/2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.