Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/13116 Esas 2020/1663 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi süresi içinde duruşmalı olarak davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 05/03/2011-21/03/2014 tarihleri arasında çalıştığını, en son ücretinin net 1.100,00 TL olduğunu, iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı işverenin sunduğu 3 adet yıllık ücretli izin belgesine göre davacı 02/2012’de 3 gün, 03/2012’de 3 gün, 09/2012’de 2 gün, 12/2012’de 7 gün ve 09/2013’de 7 gün olarak toplamda 22 gün izin olarak kullanmış, ayrıca 21/04/2014 tarihinde banka kanalıyla “izin parası” adı altında 679,00 TL ödeme yapılmıştır.
Yukarıda anılan yıllık izin belgeleri ve dekont nazara alınmadan davacının yıllık ücretli izin alacağının hiç izin kullanmamış gibi hesaplanıp hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 06.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.