Tebliğname no : 12 - 2012/291837

Mahkemesi : Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 27/09/2012
Numarası : 2012/177 - 2012/566
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde İlçe Jandarma Komutanlığına yapılan ihbarda, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verilen, B. A.G.l"a ait araç içerisinde tarihi eser niteliği taşıyan bir adet taş ve sahte para bulunduğunun ihbar edilmesi üzerine, sanığa ait aracın, Cumhuriyet Köyü yakınlarında durdurulduğu, yapılan arama sonucunda, şoför koltuğunun arkasına gizlenmiş şekilde 600 TL sahte para ve aracın bagajında, yastıkların arasında, bir adet üzerinde insan figürleri bulunan bir taş bulunduğu, Afyon Müze Müdürlüğünde görevli Arkeolog bilirkişi tarafından düzenlenen 11/12/2006 tarihli raporda, kaide genişliği 29 cm, kaide eninin 25.5 cm, yüksekliği 66,5 metre olan mermer stelin, Roma dönemine ait olup, 2863 sayılı yasa kapsamında tescil ve tasnife tabi, müzelik değerde bir kültür varlığı olduğunun belirtildiği, sanıklardan E.. Ç.."ın savunmalarında, bahse konu olan taşı, 7-8 ay önce M. D. T. yakınlarında, piknik alanı içerisinde piknik yaparken bulduğunu, üzerinde bir kadın ve bir de erkek figürü olduğunu, bu taşı alarak evine götürüp, evinin bahçesine bıraktığını, bir süre sonra arkadaşının babası olan İ.. G.."in evine geldiğini ve kendisinden bu taşı istediğini, bu taşı İ.. G.."e verdiğini, taşın tarihi eser niteliğinde olduğunu bilmediğini, sanık İ.. G.."in ise savcılıkta alınan beyanı dikkate alındığında, 15-20 gün önce, B. A. ile birlikte Çay ilçesine gelirken, Senirkent civarından ihtiyaç gidermek için durduklarını, bu esnada taşı bulduğunu, satabileceğini düşünerek taşı araca aldığını, mermeri Çay ilçesine getirdiğini, taşı satmaları halinde bir miktar parayı B. A."ye vereceğini, B. A."nin bu durumdan haberi olduğunu, taşı Çay ilçesinde bir yere sakladıktan sonra Afyon ilinde antika eserlerden anlayan bir şahıs bulup, Çay ilçesinde taşı gizlediği yere getirip taşı gösterdiğini, ancak bu kişinin kendisine taşın tarihi eser ve antika niteliği olmadığını söylediğini, daha sonraki beyanlarında ise taşı Ç. A.lakaplı E.. Ç.."tan aldığını beyan ettiği, dosya kapsamı itibariyle toplanan deliller dikkate alındığında, sanıklardan E.. Ç.."ın kültür varlığı bulduğunu, en geç 3 gün içerisinde 2863 sayılı yasanın 4. maddesinde belirtilen kurumlara bildirmeyerek, sanık İ.. G.."in ise, bildirimi yapılmamış kültür varlığını satışa arz etmek suretiyle, üzerlerine atılı olan suçların sübuta erdiği, anlaşılmakla;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanıkların, beraatlerine karar verilmesi gerektiğine ilişkin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Suça konu, kaide genişliği 29 cm, kaide eninin 25.5 cm, yüksekliği 66,5 metre olan mermer stel üzerinde, üniversitelerin arkeoloji ve sanat tarihi kürsülerine mensup öğretim üyelerinden oluşan bilirkişi kuruluna inceleme yaptırılarak, hali hazır durumu itibariyle bilim, kültür, din veya güzel sanatlarla ilgileri, tasnif ve tescile tabi, bildirim zorunluluğu olan, yani 2863 sayılı Kanun kapsamında korunması gerekli taşınır kültür varlıkları olup olmadıkları tespit edilerek sonucuna karar verilmesi gerekirken, dosyanın tarafı konumundaki Afyonkarahisar Müze Müdürlüğünde görev yapan bilirkişinin verdiği rapor hükme esas alınmak suretiyle, yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
1-Sanık İ.. G.. hakkında lehe olan yasa değerlendirilip, temel ceza belirlenirken, 2863 sayılı Kanunun 5728 sayılı kanunun 410. maddesi ile değiştirilen 67 maddesinin değişiklikten önceki hali dikkate alındığında, hapis cezası yanında adli para cezası da öngörülmüş olmasına karşın, sanık hakkında sadece hapis cezası belirlenmesi,
2-Sanık İ.. G.."e, ait dosyada mevcut adli sicil kaydı dikkate alındığında, sanığın, Nazilli Asliye Ceza Mahkemesinin 04/06/2002 gün, 2000/147-2002/162 sayı ve 09/12/2004 kesinleşme tarihli ilamı ile mükerir olduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm kurulması,
3-5237 sayılı TCK"nın 53/1-c maddesinde belirtilen velayet, vesayet ve kayyımlığa ait hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca, sadece kendi alt soyu açısından koşullu salıverme süresine kadar uygulanabileceği, alt soy haricindeki kişiler yününden ise, yoksunluğun, hapis cezasının infazına kadar devam edeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak sanıkların ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakları saklı tutularak BOZULMASINA, 15/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.