MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17.07.2018 tarih ve 2017/384 E- 2018/300 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 12.12.2019 tarih ve 2018/1816 E- 2019/1284 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin muhtelif sayıda ve “CEP”, “CEP ALIŞVERİŞ”, “CEP SERVİCE”, “CEP CLUB”, “CEP2”, “CEPYAYIN”, “CEPSHOP”, “CEP POCKET”, “CEP NOT”, “CEP FATURA”, “CEP BAKİYE” ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalı şirketin anılan markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki 2015/88832 sayılı “CEP YUDUM” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, başvuruya müvekkilinin itirazının, davalı kurumun 2017-M-6764 sayılı YİDK kararıyla reddedildiğini, davalı şirketin marka başvurusunun, müvekkil adına tescilli ve tanınmış “CEP” esas unsurlu markaları ile ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu, bu benzerliğin iltibasa neden olduğunu, davalı şirketin kötü niyetli olduğunu ileri sürerek, YİDK’nın 2017-M-6764 sayılı kararının iptalini, başvuru markasının tescili halinde hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; müvekkilinin seyahat acentelerinin "YUDUM" olması ve firmalarının tamamının unvanlarının "CEP" ibareleri ile başlaması sebebiyle “CEP YUDUM” ibareli marka için tescil başvurusunda bulunduklarını, davacının kötü niyet iddialarının somut delillerle desteklenmediğini, dava konusu marka başvurusunun, davacının itirazlara gerekçe markalarının hiçbiri ile görsel ve işitsel anlamda benzer olmadığını, “CEP” ibaresinin telefonlar ve haberleşme hizmetleri açısından ayırt ediciliğinin oldukça düşük olduğunu, markaların farklı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu 2015/88832 sayılı "CEP YUDUM" ibareli markanın kapsadığı 35, 39 ve 41. sınıflarda yer alan hizmetlerin, davacı markalarıyla aynı tür olduğu, fakat taraf markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında halk nezdinde karışıklığa neden olacak derecede bir benzerliğin bulunmadığı, taraf markaları arasında iltibas ihtimalinin ortaya çıkmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin istinaf başvurusunun, ilk derece mahkemesince verilen kararın usul ve esas bakımından kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacıdan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 23.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.