MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün ve 19.09.2019 tarihli ek kararın süresi içinde davalılar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalılar hakkında imzaladıkları kredi sözleşmesi ile aldıkları krediyi ödemediklerinden bahisle Nevşehir 1. İcra Müdürlüğünün 2013/7616 Esas sayılı takip dosyası ile başlatılan takibe davalıların haksız ve kötüniyetli olarak itiraz ettiklerini belirterek icra takibine vaki itirazın iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... ..., esnaflık yaptığı dönemde ...,... Kredi Bankasından aldığı kredileri Adana" da bulunan bir toptancıya verdiğini, bir kefillik nedeni ile bu paraların ödenemediğini, işlerinin bozulması ile biraz sıkıntı çektiğini, 04/09/2013 tarihinde bankaya borcunu ödediğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... ..., kredi sözleşmelerine kefaleti nedeniyle borçlandırıldığını, herhangi bir sözleşme imzalamadığını bildirerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacı bankanın 342,59 TL asıl alacak, 80,42 TL işlemiş faiz, 4,02 TL BSMV ve 149,92 TL masraf olmak üzere toplam 576,95 TL alacağının olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, istinaf kanun yolu açık tutularak 05/05/2015 tarihinde karar verildiği, davalıların işbu ilama karşı istinaf kanun yoluna başvurmaları üzerine 19/09/2019 tarihli istinaf red ek kararı ile kararın miktar itibarıyla kesin olduğu gerekçesiyle davalıların istinaf taleplerinin reddine karar verildiği görülmüştür.
Davalılar 26/08/2019 tarihli istinaf dilekçeleri ile ilk derece mahkemesinin 05/05/2015 tarihli ilamına ve 25/09/2019 tarihli istinaf dilekçeleri ile 19/09/2019 tarihli istinaf red ek kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurmuşlar, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçme tarihi olan 20/07/2016 tarihinden önce verilen kararlar temyiz kanun yoluna tabi olduğu gerekçesiyle temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay"a gönderilmesi için mahalli mahkemesine geri çevrilmesi üzerine, ilk derece mahkemesince dosya Dairemize gönderilmiştir. .
İlk derece mahkemesince verilen karar tarihi itibariyle temyiz incelemesine tabi olmasına rağmen davalılar istinaf başvurusu yapmış olup, ilk derece mahkemesince davanın değeri itibari ile istinaf kanun yolunu açık tuttuğu, Nevşehir 2. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen 2014/403 esas ve 2015/283 karar sayılı ve 05/05/2015 tarihli hükmün davalılar tarafından istinaf edilmesi üzerine, ilk derece mahkemesince 2014/403 esas ve 2015/283 karar sayılı ve 19/09/2019 tarihli ek karar ile kararın miktar itibarıyla kesin olduğu gerekçesiyle davalıların istinaf başvurularının ayrı ayrı reddine karar verildiği, ek kararın davalılara tebliğ edilmesi üzerine davalılar tarafından ek karara yönelik istinaf talebinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay"a gönderilmesi için mahalli mahkemesine geri çevrilmesi üzerine, ilk derece mahkemesince dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmıştır. İlk derece mahkemesi kararına karşı kanun yolu temyiz olup, mahkeme kararındaki maddi hata nedeniyle kanun yolu istinaf olarak gösterilen davalıların başvurusunun temyiz kanun yolu olduğunun kabulü gerekir.
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2015 yılı 2080-TL’dir.
Temyize konu edilen miktarın 576,95-TL olması nedeniyle 05.05.2015 tarihi itibariyle karar kesin niteliktedir. Davalılar aleyhine hükmedilen miktar karar tarihi itibariyle temyiz sınırı altında olduğundan ilk derece mahkemesince bu karara yönelik kanun yolu başvurusunu ret etmesi doğru olmuştur. Bu itibarla davalıların bu karar yönelik yine istinaf olarak adlandırılan ancak davalıların başvurusunun temyiz kanun yolu olduğu kabul edilen mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle temyiz isteminin reddiyle, ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalıların istinaf olarak adlandırılan ancak davalıların başvurusunun temyiz kanun yolu olduğu kabul edilen mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle temyiz isteminin reddine, davalıların yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan ek kararın ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalılardan alınmasına, 05.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.