Yapı ve Kredi Bankası A.Ş vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... 6. Tüketici Mahkemesinden verilen 05/05/2016 tarih ve 2014/2082-2016/988 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, kullanmış olduğu tüketici kredisi borcunu ödememesi sebebiyle davalı hakkında, ... 3.İcra Müdürlüğü"nün 2014/6522 Esas sayılı dosyası ile takip başlatıldığını, davalı borçlunun yasal süresi içinde borca itiraz ettiğini, haksız ve kötüniyetli yapılan itirazın iptali ile takibin devamına ve davalı aleyhine alacağın %20’sinden aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalının davaya cevap vermediği görülmüştür.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 3.906,38 TL kabul edilen asıl alacak miktarı üzerinden, takip tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmak suretiyle, ... 3.İcra Müdürlüğü"nün 2014/652 E. sayılı dosyadaki takibin devamına, icra inkar tazminatına hükmedilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 Sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 Sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulu"nca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir.
Davacı tarafından temyiz edilen parasal değer, davanın reddine dair 612,17 TL’ye ilişkin olup, bu miktar karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 Sayılı Yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle, davalının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 03/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.