MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ..."ün yakalandıktan sonra Bayburt nüfusuna kayıtlı ... oğlu ... doğumlu ..."nun kimlik bilgilerini verdiği; gerçekte ... isminde bir şahsın varlığının tespiti halinde TCK"nın 267/1. maddesi delaletiyle 268. maddesi uyarınca ""iftira"" suçundan, gerçekte böyle bir şahsın varlığının tespit edilememesi halinde ise TCK"nın 206. maddesi uyarınca ""yalan beyan"" suçundan zamanaşımı süresi içinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Olayda sanık ..."ün eyleme doğrudan katıldığı gözetilmeden sanık hakkında TCK"nın 37/1. maddesi yerine aynı yasanın 39/1. maddesinin uygulanması karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanık ... hakkında Gebze 2. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 20.04.2006 tarih ve 2006/76-279 sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan hükmolunan ve kesin nitelikte olan 400 TL adli para cezasına ilişkin hükümlülüğünün, 1412 sayılı CMUK"un 305/son maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,
2- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 108. maddesinin (4), (5) ve (6) fıkraları da göz önünde bulundurularak, mahkûmiyet hükmünde, mükerrir olan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58/7. maddesi gereğince “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
3- 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
4- Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, sanıklardan alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ..."ün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasındaki sanıklar hakkında “TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına” ve “yargılama giderlerinin sanıklardan alınmasına’’ ilişkin bölümler ile sanık ... hakkındaki cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve sanık ... hakkında cezasının infazından sonra 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbiri altında bulundurulmasına ilişkin bölümlerin çıkarılarak, yerlerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıkların mahkum olduğu hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına’’, “sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı; ortak yargılama giderlerinden de eşit olarak sorumlu tutulmalarına” ve “sanık ... hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.