Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/6294 Esas 2022/4538 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-) Sanık ... ... hakkında silahla tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Sanığın eyleminin meşru savunma kapsamında kalması nedeniyle, hakkında CMK'nın 223/2-d maddesi uyarınca beraatine karar verilmesi gerekirken, ceza verilmesine yer olmadığına dair hüküm tesis edilmesi,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendindeki “Türk Ceza Kanunu'nun 25/1 maddesi uyarınca sanığa ceza verilmesine yer olmadığına” ibaresinin çıkarılarak yerine, "TCK.nın 25/1. ve CMK'nın 223/2-d maddeleri uyarınca beraatine” ibaresi yazılmak suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-) Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Sanığın, ikametlerinde yaşanan tartışma sırasında evden dışarı çıkmak isteyen mağdurenin gitmesini engellemek amacıyla kapıyı kilitleyip anahtarı aldığının anlaşılması karşısında, eylemin bir bütün halinde kasten yaralama suçunu oluşturacağına ilişkin tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
a)Sanığa 5271 sayılı CMK.nın 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, iddianamede gösterilmeyen TCK'nın 109/3-e maddesinin uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
b)Olay gecesi sanığın, yaşanan tartışma sırasında evden çıkmak isteyen mağdurenin gitmesini engellemek amacıyla kapıyı kilitlemesi üzerine anahtarı almaya çalışan mağdureyi kolundan çekip yere düşürdüğünün anlaşılması karşısında, sanığın eylemini cebir kullanarak gerçekleştirmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesi uyarınca cezalandırılması gerekirken, suç vasfında hataya düşülerek aynı Kanunun 109/1. maddesi gereğince uygulama yapılması,
c)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.12.2015 tarihli, 2014/14-710 Esas, 2015/502 Karar sayılı ilamı dikkate alındığında, olay gecesi ikametlerinde meydana gelen tartışma sırasında dışarı çıkmak isteyen mağdurenin evden çıkışını engellemek amacıyla kapıyı kilitleyip anahtarı aldıktan sonra mağdurenin balkona çıkıp yardım istemesi üzerine anahtarı mağdurenin üzerine atmak suretiyle eylemine son veren sanığın, soruşturma başlamadan önce, nitelikli bir yaralamaya sebebiyet vermeden mağdureyi kendiliğinden serbest bıraktığının anlaşılması karşısında, hakkında TCK.nın 110. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, Cumhuriyet savcısının ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 16.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.