MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-5271 sayılı CMK"nın 230, 223. maddeleri gereğince kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçe ile hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan Anayasa"nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK"nın 34, 230, 232, ve 289/1-g (1412 sayılı CMUK"un 308/7) maddelerine aykırı davranılarak hükmün gerekçesiz bırakılması,
Kabule göre de;
2-Suç tarihinin 6545 sayılı Kanun’un yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önceki bir tarih olan 22.02.2014 tarihi olduğu ve suç tarihi itibariyle sanığın daha lehine olan 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile değişiklik yapılmadan önceki haline göre 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesinin uygulanması gerekirken, temel cezanın 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile değişik TCK"nın 142/1-e maddesi uyarınca belirlenmesi suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
3-Hırsızlık suçundan verilen cezada 5237 sayılı TCK’nın 35/2. maddesi gereğince bozma öncesinde verilen 10.02.2015 tarihli hükümde “1/2” oranında indirim yapıldığı halde, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda verilen 13.12.2019 tarihli hükümde sanığın kazanılmış hakkı gözetilmeden önceki indirim oranının altında bir oran olan “1/3” oranında indirim yapılarak sanık hakkında fazla ceza tayini,
4-Sanığın adli sicil kaydındaki açıklanması geri bırakılan hükmün 5271 sayılı CMK"nın 231/6-a maddesine esas olabilecek kesin hüküm niteliğinde bulunmaması, hırsızlık suçunun teşebbüs aşamasında kalması sebebiyle herhangi bir zarardan söz edilemeyeceği ve sanığın hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesini de kabul ettiğinin anlaşılması karşısında; CMK"nın 231/6-b maddesinde yer alan ölçütün karar yerinde tartışılarak değerlendirilmesi gerekirken, CMK’nın 231. maddesinin uygulanmama gerekçesinin karar yerinde gösterilmemesi suretiyle Anayasa"nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK"nın 34, 230, 232, ve 289/1-g (1412 sayılı CMUK"un 308/7) maddelerine aykırı davranılması,
5-1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesinin hükümde gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
6-Kazanılmış hakka konu olan cezanın 3.000 TL adli para cezası olduğu ve infazın bu miktar üzerinden yapılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
7-28.06.2014 tarihinde 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106/3. maddesi ile “hükümlü adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet Savcısı"nın kararı ile kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verileceği, buna uymaması halinde kalan kısmın tamamının açık ceza infaz kurumunda yerine getirileceği” düzenlemesi getirildiği halde, anılan düzenleme dikkate alınmaksızın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısı"nın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 03.11.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.