Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11133 Esas 2019/3974 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11133
Karar No: 2019/3974
Karar Tarihi: 27.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11133 Esas 2019/3974 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, bir sanığın kasten yaralama suçundan mahkum olduğunu ve başka bir sanığın aynı suçtan mahkumiyet kararının bozulduğunu belirtmektedir. İlk sanık hakkında Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nin 53. maddesiyle ilgili bazı ibareleri iptal ettiği ancak bu durumun infaz aşamasında dikkate alınabileceği ifade edilmektedir. İkinci sanık hakkında ise kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olduğu ancak taraflar arasında bu yönde bir işlem yapılmadığı ve uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlandığı için kararın bozulduğu belirtilmektedir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nin 53. maddesi bazı ibarelerinin iptali hakkında Anayasa Mahkemesi kararı (2014/140 Esas, 2015/85 Karar)
- 5237 sayılı TCK'nin 86/2. maddesi (kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olduğunu belirtir)

3. Ceza Dairesi 2018/11133 E. , 2019/3974 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetler

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ...’in katılan ...’a kasten yaralama suçundan kurulan hüküm bakımından temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Sanık hakkında kurulan hükümler bakımından Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2)Sanık ...’in katılan ...’a kasten yaralama suçundan kurulan hüküm bakımından temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olduğu, katılan ...’ın ve sanığın 29.03.2014 tarihli kolluk beyanlarında uzlaşmak istediklerini beyan etmelerine rağmen soruşturma ve kovuşturma aşamasında uzlaşmaya yönelik herhangi bir işlem yapılmadığı , taraflar arasında öncelikle 5271 sayılı CMK"nin 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma girişiminde bulunulması, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması üzerine yargılamaya devam olunarak sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.