Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/7568 Esas 2014/18389 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ankara 11. Aile Mahkemesi
TARİHİ :22.10.2013
NUMARASI :Esas no:2012/444 Karar no:2013/1223

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı (kadın) tarafından, kusur belirlemesi ve davacı koca lehine hükmedilen maddi ve manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece davalının "ağır kusurlu" olduğu kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiştir. Oysa yapılan soruşturma ve toplanan delilerden; davacı (koca)"nın, eşine fiziki şiddet uyguladığı, birlik görevlerini yerine getirmediği; davalı (kadın)"ın ise güven sarsıcı davranışlarının bulunduğu ve eşine hakaret ettiği anlaşılmaktadır. Mahkeme, davalı (kadın)"ın çocukların hatırı için evlilik birliğini devam ettirmek istediğini, barışma konusunda çaba sarf ettiğini, bu sebeple kadının bu davranışının, kocanın kusurlarının affedildiği veya hoşgörü ile karşıladığı anlamının geleceğini belirterek boşanmaya sebep olan olaylarda kocanın kusursuz, kadının ağır kusurlu olduğu kabul edilmiş ise de, kadının bu davranışının barışma girişimi olduğu, kocanın kusurlarının affedildiği anlamına gelemeyeceğinin kabul edilmesi gerekmektedir O halde, gerçekleşen bu duruma göre, boşanmaya sebep olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu husus dikkate alındığında Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi gereğince, davacı (koca)"nın maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddi gerekirken lehine maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 24.09.2014 (Çrş)