Yargıtay - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/26998 Esas 2014/44 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/26998
Karar No: 2014/44
Karar Tarihi: 13.01.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/26998 Esas 2014/44 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bitlis Ağır Ceza Mahkemesi'nin vermiş olduğu karar, davacıların tazminat talebinin kısmen kabul edilmesiyle sonuçlanmıştır. Ancak, davalı Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir. Kararda, tazminat davasıyla ilgili olarak Ceza Genel Kurulu'nun 23/03/2010 tarihli kararına atıfta bulunulmuş ve beraat kararından haberdar olan davacıların tazminat taleplerini üç aylık süre içinde açması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, bu sürenin ne zaman başlayacağı belirtilmemiştir. Bu nedenle, borçlar kanunundaki tazminat davasının zamanaşımı süresi göz önünde bulundurulduğunda, davacıların tazminat talebinin geç açılmış olduğu ve davacıların beraat hükmünün kesinleştiğini bilmediklerinden söz edilemeyeceği belirtilerek, davacılar lehine tazminata hükmedilmesi kararlaştırılmıştır. Kanuna aykırı bulunan bu kararın davalı vekilleri tarafından temyiz edilerek bozulması kararlaştırılmıştır. Mahkeme kararında 466 sayılı Kanun'un 2. maddesi, Borçlar Kanunu'nun 60. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 say

12. Ceza Dairesi 2013/26998 E. , 2014/44 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname no : 12 - 2013/9335
Mahkemesi : Bitlis Ağır Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 05/10/2012
Numarası : 2012/170 - 2012/494

Davacıların tazminat taleplerinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı Hazine vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 Esas ve 2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının aranması gerektiği şeklindedir. Ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamaktadır. Borçlar Kanununun 60. maddesinde tazminat davasının, zarar verici fiil veya olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl sonra zamanaşımına uğrayacağı kabul edilmiştir. Kanun dışı yakalanan veya tutuklanan kimseler bakımından, devletin yaptığı yakalama veya tutuklama haksız fiili ceza davasının kesinleşmesi ile netleştiğinden bu tarih olayın vuku tarihi olup, bu tarihten itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği ve davacılar hakkında verilen beraat hükmünün kesinleşme tarihi üzerinden 22 yıldan fazla süre geçtiği, davacıların bu uzun süre içerisinde haklarındaki beraat hükmünün kesinleştiğini bilmediklerinden söz etmenin yaşamın olağan akışına uymayacağı ve bu halde davanın süresinde açıldığı kabulünün mümkün olamayacağı gözetilmeden, süresinde açılmayan davanın reddi yerine yazılı gerekçe ile davacılar lehine tazminata hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.